Ekker, Familie
| Over stadschirurgijn en vroedmeester Albert Ekker en zijn gelijknamige zoon die als chirurgijn majoor in een boot de slag meemaakt tegen de Engelsen bij de Doggersbank. | Hoe de veelzijdige dokter Evert zich ontfermt over drenkelingen, een vroege maatschappelijke ondernemer wordt, en daarnaast nog eens kerkvoogd en wethouder is. Over de innige verstrengeling met de Storken en hoe ze aan de wieg staan van een wereldconcern. | Hoe fabrikant Hendrik Jan Ekker zijn dokter een koets cadeau geeft na een miraculeuze genezing van tyfus. Over zijn praalgraf met kranstrommels en verarmde Mormonen die afreizen naar Utah in Amerika en het moeten opnemen tegen Indianen. |
Inhoud |
Dokters, fabrikanten en Mormonen
Deze pagina handelt over de voorouders van Derk Willem Ekker (1863), de vader van Elizabeth (Bob) Ekker-Swertz. Zijn voorouders en verwanten zijn traceerbaar tot eind 17e eeuw en bestaan uit dokters, fabrikanten en Mormonen. Hieronder worden ze beschreven langs de mannelijke opvolgingslijn. Elizabeth (Bob) Ekker-Swertz is de 'eerste generatie', haar vader de tweede en zo achteruit-tellend.
Ook de familie Stork, vanwege zijn moeder Anna Wilhelmina (Mina) Stork, komt aan bod. Aan het einde van deze pagina zijn de stambomen van Ekker en Stork opgenomen.
Albertus Ecker (1697)
Albertus Ecker is de oudst vindbare Ekker. Hij is in 1697 gedoopt in de St. Kilian Katholieke kerk in Brenken, een district van het Westfaalse Buren in het "Kreis" Paderborn aan de noordelijke rand van het Sauerland. Zijn vrouw Elisabeth Blankenstein is in Budberg, Kreis Moers, geboren, net zoals hun zoon Albert Hendrik Ekker.
Verder is weinig bekend, anders dan de getuigen bij de geboorte van Albertus; Herr Albertus Reinen, Derrick Hüsh, Elisabeth Ecker, Jfr.Helena Peipers, Jenneken Blankenstein. Een niet goed verifieerbare bron meldt dat zijn ouders mogelijk Hermanni Ecker en Elisabethae Kusenbrok heetten.
Albert Hendrik Ekker (1728)
Albert Hendrik (Albertus Henricus) Ekker, zoon van Albertus Ecker is geboren in 1728 in Moers (Duitsland). Hij huwt Henderica (Hendrika) Arends in 1754 in Beulake. Zijn vrouw is geboren in 1739. Albert Hendrik is de eerste Ekker die zich in Vollenhove vestigt.
Het echtpaar krijgt 6 tot 8 kinderen. Van een aantal zijn na hun geboorten (vooralsnog) geen gegevens bekend, hetgeen kan duiden op vroeg overlijden; Elisabeth (1762), Hendrik (1765), Arend (1767), Marika (1769), Marica (1771) en Grietje (1773).
Van de twee eerste zonen is meer bekend.
|
Beide echtelieden overlijden in Vollenhove; Albert Hendrik Ekker in 1801 op een leeftijd van 73 jaren, zijn vrouw in 1793 op een leeftijd van 54 jaren.
Albert is 'stadschirurgijn en vroedmeester'. Hij wordt in 1756 burger van Vollenhove. Zijn vrouw Hendrika Arends is vermogend. Volgens Henk van Heerde is Hendrika vermoedelijk een buitenwettelijke dochter van Arend Roodhart. De puissant rijke Arend laat zijn fortuin namelijk niet na aan zijn directe familie maar naar de zoon van Hendrika Ekker.
Vollenhove ligt in het noordwesten van de Nederlandse provincie Overijssel en lag aan de Zuiderzee, totdat het IJsselmeer ingepolderd werd. Nu is het onderdeel van het vasteland en ligt tussen de Noordoostpolder en de Kop van Overijssel.
In de eerste helft van de 16e eeuw bloeit de stad op. Georg (Joris) Schenck van Toutenburg is drost en later stadhouder van Overijssel voor keizer Karel V. Schenck laat net buiten de stad het kasteel Toutenburg bouwen. Vollenhove wordt met deze residentie het bestuurscentrum voor de drie noordelijke provincies: Groningen, Friesland, en Overijssel. Drenthe telt niet mee omdat het te arm wordt geacht. Bij het uitbreken van de Tachtigjarige Oorlog verliest Vollenhove de rol van bestuurscentrum, en in de eeuwen daarna boet het stadje aan invloed in.
Albert Hendrik Ekker (1759)
Albert Hendrik Ekker en zoon van de gelijknamige Albert Hendrik Ekker, geboren in 1759 in Vollenhove, is overgrootvader van Derk Willem Ekker. Hij huwt Jannigje Pingel in 1786 in Giethoorn. Jannigje is geboren in 1754, ook in Vollenhove. Hun kinderen zijn:
|
Albert Hendrik Ekker overlijdt in 1807 op een leeftijd van 47 jaren, zijn vrouw in 1838 in Vollenhove op een leeftijd van 83 jaren.
Albert is van beroep medisch doctor en vroedmeester. Jannigje komt uit een vermogende familie, en is 'rentenierster' bij haar huwelijk. Haar vader was wijnkoper geweest, diaken en curator van het Stads-Weeshuis en bezat een hofstede bij Vollenhove, die later overging op zijn kleinzoon Hendrik Albert Ekker.
Albert Ekker maakt als 'chirurgijn majoor' de slag bij de Doggersbank mee aan boord van de boot 'Ajax'. Deze zeeslag vond plaats in 1781 tijdens de Vierde Engels-Nederlandse Oorlog. Hij blijkt ook in Steenwijk te hebben gewoond (voor zijn huwelijk) en in Franeker (1785), waar in de boeken staat: A.H. Ekker Vollenhovia, Transisalanus Medic(inae) candidatus. Het Kandidaatschap is overigens elders verworven. Samen krijgen ze 7 kinderen, waaronder Evert Ekker.
Uit een volkstelling, gehouden tussen 21 en 31 okt. 1795 is het volgende bekend: Albert Hendrik Ekker, representant, met Jennigjen Pingel 8 zielens Beroep: medicinae doctor en lid van de municipaliteit van Vollenhove 1795-1802
Evert Ekker (1793)
Evert (Albertszoon) Ekker, zoon van Albert Hendrik Ekker, geboren in 1793 in Vollenhove, is de grootvader van Derk Willem Ekker. Zijn vrouw Frederika Altena is geboren in 1796. Hij huwt Frederika Altena in 1820. Ze krijgen vier kinderen:
|
Evert Ekker overlijdt in 1865 in Vollenhove op een leeftijd van 72 jaren, zijn vrouw in 1853 op een leeftijd van 57 jaren.
Evert Ekker is geneesheer, chirurgijn en vroedmeester in Vollenhove maar wordt later 'maatschappelijk verantwoordelijk ondernemer' en eigenaar van weverijen in Vollenhove, op Schokland en in Sint Jansklooster.
Everts vijf oudere broer Hendrik Albert Ekker is timmerman en landbouwer. Als deze broer vroeg overlijdt (39 jaar) wordt Evert toeziend voogd over diens kinderen.
Zijn broer Arnoldus Ekker (1799, foto elders op deze pagina) promoveerde in 1822 op Specimen inaugurale in Protagorae apud Platonem fabulem de Promethes et generis humani ad humanitatem progressione. Hij werd eerst praeceptor In Utrecht (tot 1833), daarna conrector, en vervolgens rector aan het Gymnasium. hij was redacteur van Miscellanae philologa et paedagogica van 1849 tot 1851.
Anekdotes over Evert
Dokter Evert Ekker is een veelzijdig en bekend persoon in Vollenhove en omstreken. Henk van Heerde , onderzoeker van het cultureel erfgoed en kenner van de geschiedenis van Vollenhove heeft veel anekdotes op schrift gesteld op zijn website, en wijdt een aparte pagina Ekker, geneesheer of timmerman? aan Evert Ekker. Hier volgt een samenvatting;
Aan de basis van het Storkimperium
Evert Ekker richt met een aantal ondernemende mannen weverijen op waar veel landarbeiders en vissers uit de arme streek werk vinden; aan de handgedreven weefgetouwen ontkwamen ze aan de grote heersende armoede.
Hoewel armoedebestrijding een rol speelde (Ekker droeg als geneesheer in de stad ook de zorg voor armen en behoeftigen) zal de behoefte aan goedkope werkkrachten ook meegespeeld hebben. Door de afscheiding van België (1830) kon niet meer gerekend worden met zuidelijke textielarbeiders voor de export van katoenen lappen (calicots) naar Nederlands-Indië.
Een thread op het seniorennet meldt daarover:
|
Everts investering gaat pas goed renderen als de jonge ondernemende Charles Theodorus Stork (1822 - 1895), broer van Anna Wilhelmina (Mina) Stork in beeld komt. In 1848 wordt de weverij uiteindelijk verkocht aan Stork. Henk van Heerde meldt hierover:
|
|
Drenkelingen op een ijsschots
In de strenge winter van 1849 vindt één van de grootste drama's plaats uit de geschiedenis van de Zuiderzeevisserij. Jacob Bording en zijn beide zonen, Durgerdammer vissers, zijn gaan vissen (botkloppen) op het ijs maar voor ze er erg in hebben zijn ze losgeraakt van het vasteland. Ze dobberen 14 dagen lang in de Zuiderzee, en houden zich in leven met regenwater en de gevangen rauwe bot.
Nadat ze totaal uitgeput op de losgeraakte ijsschots worden aangetroffen worden ze binnengedragen in Vollenhove. Dokter Ekker ontfermt zich over hen maar is na een eerste onderzoek somber gestemd over de overlevingskansen. De drie mannen hebben te veel geleden. Uiteindelijk overleeft alleen de jongste zoon.
Arts, kerkvoogd en wethouder
Ekker is vanaf 1851 lid van de gemeenteraad van Stad Vollenhove, en vanaf 1852 assessor of wethouder. In 1860 stopt hij hiermee; hij is dan 67 jaar. Ook is Ekker betrokken bij de kerkvoogdij, vermoedelijk als president. In 1865 viert dokter Ekker zijn 50-jarig jubileum als arts en bij die gelegenheid ontvangt hij als bewijs van hoogachting en genegenheid van de ingezetenen van Stad en Ambt Vollenhove een zilveren schaal en servies.
Mormoonse kolonisten tussen de indianen
Met de familie van Everts broers en zussen gaat het niet zo voor de wind. Een aantal zoekt heil in de Mormoonse kerk en emigreert naar de Verenigde Staten. Deze kerk, officieel de Kerk van de Heiligen der Laatste Dagen, is in 1830 in de Verenigde Staten opgericht uit onvrede met de gevestigde kerken.
In 1864 komt Joseph Weiler in Nederland aan om het zendingswerk uit te breiden. Wellicht had hij een rol in de bekering van de Ekkers. ledere bekeerling was een potentiële emigrant vanuit de overtuiging dat de heiligen in Utah Zion moesten opbouwen en daar de komst van Jezus geduldig afwachten.
Evert Ekkers oudste zuster Arentje (1786), die naaister is, verwekt zonder officiële vader een kind. Deze zoon, Hendrik Jan, wordt metselaar en timmerman maar ondervindt veel ongeluk. Hij verliest zijn vrouw jong en blijft met vier jonge kinderen achter. Na enige tijd in Steenwijk te hebben geleefd en terug in Vollenhove, sterven de twee jongste kinderen. Alleen de negenjarige Niesje en de zevenjarige Eelco blijven over.
Deze Eelco Ekker (1855), wordt op zijn 17e mormoons en vertrekt rond 1872 naar Utah (VS) met zijn achterneef Hendrik Albert Ekker. Eelco Ekkers wederwaardigheden in de Nieuwe Wereld zijn gepubliceerd in het boek Altijd aan het reizen: brieven van een mormoonse emigrant naar Noord-Amerika van J. Spitse. Eelco's brieven gaan over het moeizaam opbouwen van een nieuw bestaan, de strijd tussen de kolonisten en indianen, de aanleg van spoorlijnen en de opbouw van het land (1877-1913).
Arnoldus Hendrik Ekker (1824), zoon van Everts broer Hendrik Albert Ekker (1788) is slijter in dranken maar wordt failliet verklaard. Na allerlei omzwervingen met vrouw en vijf kinderen vestigen ze zich in Avereest, aan de Dedemsvaart, waar Arnoldus o.a. de kost verdient als bakker. Vier van hun tien kinderen overlijden hier.
Het gezin van Arnoldus Hendrik Ekker emigreert gefaseerd naar Amerika. Eerst steekt zoon Jan Gerrit in 1868 de oceaan over met het stoomschip Constitution vanuit Liverpool, het hoofdkwartier van de mormonen in Engeland.
Daarna vertrekt zoon Hendrik Albert in 1872 met zijn achterneef Eelco. Uiteindelijk nemen in 1874 de ouders Arnoldus en Elizabeth met hun vier jongste kinderen het stoomschip Wyoming van de Guion Line vanuit Liverpool naar Utah.
Neef Evert timmert schuiten
Evert heeft ook een gelijknamige neef; een zoon van zijn vaders broer Hendrik. Deze Evert Ekker is timmerman. In 1855 heeft de gemeente Vollenhove de kom van de binnenhaven aan Evert Ekker in gebruik gegeven met het doel er een scheepstimmerwerf met een woning te stichten, die binnen een jaar is gerealiseerd.
Hij is ook, als een van de weinige niet-vissers, eigenaar van een schuit, waarvan Vollenhove er destijds 50 van had. Wellicht was het een op zijn eigen werf gebouwde schuit, waarvan de opdrachtgever (nog) niet betaald had. Het lijkt er op dat zijn gezin het niet breed heeft gehad.
Hendrik Jan Ekker (1830)
Hendrik Jan Ekker, zoon van Evert Ekker, is geboren in 1830 in Vollenhove. Op 2 november 1855 huwt hij in Oldenzaal met Anna Wilhelmina (Mina) Stork.
Zijn vrouw is geboren in 1826 in Oldenzaal, dochter van Derk Willem Stork en Anna Craan. De familiegeschiedenissen van haar voorouders worden beschreven op de pagina's Familie Stork en Familie Craan.
Hendrik Jan en Anna Wilhelmina (Mina) krijgen 6 kinderen:
|
Hendrik Jan Ekker overlijdt in 1896 in Hengelo op een leeftijd van 66 jaren. Anna Wilhelmina (Mina) overlijdt in 1902 in Hengelo op een leeftijd van 76 jaren.
Hendrik Jan en zijn twee zussen verhuizen voor hun trouwen naar Oldenzaal. Hendrik Jan wordt fabrikant.
Zijn 7 jaar oudere broer Albert Hendrik Arnoldus volgt in de voetsporen van zijn oom Arnoldus Ekker (1799); hij wordt schrijver en is o.a. rector van het gymnasium in Utrecht. Hij schrijft, verhandelingen in het Nederlands en Latijn over zaken als:
|
Machinefabriek Gebr. Stork & Co; een chronologie
Hendrik Jan Ekker gaat, nadat hij in de calicotweverij van zijn vader heeft gewerkt, als 18-jarige (1848) in zee met Charles Theodorus Stork (1822), de 4 jaar oudere broer van Anna Wilhelmina (Mina) Stork, zijn toekomstige vrouw. Het is het begin van een lange en vruchtbare samenwerking. Een chronologie:
1848
De weverij van Evert Ekker in Vollenhove, vader van Hendrik Jan, wordt overgenomen door Charles Theodorus Stork. De fabriek verschaft aan meer dan 100 mensen werk en er worden jaarlijks 7000 stukjes calicot geproduceerd. Stork wil echter verandering. Het weven alleen calicots is te eentonig en brengt weinig op. Hij wil een bontweverij toevoegen.
Zijn vriend en compagnon Hendrik Jan Ekker en zijn jongere broer Jurriaan Engelbert Stork (1828) verdiepen zich in Duitsland en Zwitserland in het verven, weven en ‘’appreteren’’ van gekleurde garens.
1851
Charles Theodorus Stork maakt met zijn twee jongere broers (Jurriaan Engelbert en Coenraad Craan) en compagnon Hendrik Jan Ekker wederom een reis; nu naar Londen. Volgens de Digitale Bibliotheek voor de Nederlandse Letteren:
|
1852
Op 1 juli 1852 wordt door de twee broers Stork (Charles Theodorus en Jurriaan Engelbert) de firma C.T. Stork & Co. opgericht, die naast calicots ook bontgeweven manufacturen vervaardigt. In Denekamp wordt een stuk grond gekocht voor de ververij; de geverfde garens worden door huiswevers in Denekamp verwerkt tot lappen en naar Oldenzaal vervoerd voor verdere afwerking.
1853
De ‘’Denekamp-Oldenzaal’’ constructie is te omslachtig. Ook vindt men de Oldenzaalse werklieden niet bekwaam genoeg, zodat de bontweverij naar Hengelo wordt overgebracht, waar al bontweverijen bestaan. Hendrik Jan Ekker wordt als medefirmant in de firma C. T. Stork & Co. opgenomen. De calicotweverij blijft wel tot 1865 in Oldenzaal bestaan.
1854
In het najaar van 1854 reist Charles Theodorus Stork naar Saksen, Beieren en Zwitserland om de katoenindustrie te bestuderen. De firma koopt in Hengelo aan de Berflobeek een groot fabrieksterrein, waar een nieuwe ververij verrijst.
1855
Een dubbel huwelijk. In hetzelfde jaar huwt Hendrik Jan Ekker met Anna Wilhelmina Stork, en zijn zus Catharina Elisabeth met Cornelis Hendrik Stork.
1858
Het karakter van het bedrijf Stork verandert: Er komt een stoomweverij naast de ververij, en het weven geschiedt nu voortaan in de fabriek in Hengelo, in plaats van thuis bij de werkers
1859
Coenraad Craan, de jongste broer van Charles Theodorus, opent in mei 1859 met smid Jan Meyling een bescheiden smederij, annex reparatiewerkplaats in het dorpje Borne bij Hengelo.
Er komt vanwege de textielindustrie steeds meer vraag naar bekwame reparateurs van machines. Coenraad Craan heeft in Delft gestudeerd en in het buitenland ervaring opgedaan.
1861
De handelscrisis eind jaren ’50 en de Amerikaanse burgeroorlog (1861-1865) maken dat de grondstof katoen duurder wordt. Vanaf 1861 worden de handweverijen vervangen door stoomweverijen.
1863
Nadat Coenraad Craan Stork op vroege leeftijd overlijdt, neemt zijn broer Charles Theodorus Stork de leiding over van Stork & Meyling.
1865
Meyling stapt uit de directie van Stork & Meyling, en het bedrijf krijgt een nieuwe naam; Machinefabriek Gebr. Stork & Co.. De bekende compagnons Charles Theodorus Stork, zijn broer Jurriaan Engelbert, en zwager Hendrik worden medefirmanten.
1868
Machinefabriek Gebr. Stork & Co. wordt verplaatst naar Hengelo en officieel opgericht. Het bedrijf telt 120 werknemers, de werktuigen komen uit Luik en Manchester. Er is een draaierij, een gieterij en een smederij, waar Belgische bazen het voor het zeggen hebben.
1869 - 1873
Door de crisis in de katoenindustrie, en het feit dat het bedrijf zijn machines in Engeland koopt, legt Stork zich met name toe op de productie van stoommachines voor gemalen en het kleinbedrijf. Dit is het omslagpunt voor het succes van het bedrijf Stork. De visionair Stork Charles Theodorus Stork begrijpt dat de opkomende industrie in Nederland steeds meer behoefte krijgt aan machines.
Rond 1869/1870 onderneemt Hendrik Jan Ekker een zakenreis naar Rangoon in de voormalige Britse kolonie Birma, het tegenwoordige Yangon in Myanmar. Hij boort nieuwe activiteiten aan en sleept opdrachten binnen. Zijn neef Frederik Stork (1860), zoon van zijn zus Catharina Elisabeth Ekker wordt later (1887 - 1894) koopman en consul-generaal der Nederlanden in hetzelfde Rangoon.
1880
Hendrik Jan Ekker trekt zich in 1880 terug uit de leiding van de machinefabriek.
Stork: een sociaal voelende Twentse industrieel
De fabriek ontwikkelt zich tot eerste echte machinefabriek van betekenis in Oost-Nederland. De onderneming richt zich niet alleen op de textielindustrie, maar ook op de scheepsbouw en de rietsuikerindustrie.
Charles Theodorus Stork was een sociaal voelende Twentse industrieel. Zijn zorg voor zijn arbeiders bleek uit de oprichting van onder meer een pensioenfonds, een personeelsvereniging, onderwijsinstellingen en het in het leven roepen van een winstdelingsregeling. Naast zijn ondernemerschap zat hij als liberaal in de Eerste Kamer en was groot voorstander van vrijhandel.
In de jaren twintig en dertig van de 20e eeuw worden er hijs- en transportwerktuigen en kranen over de hele wereld verkocht en was Stork een bloeiende onderneming met internationale faam.
De band tussen de Ekkers en de Storken
De banden tussen de families Ekker en Stork zijn nauw, zowel familiair als zakelijk. Het wordt het beste geïllustreerd door het echtpaar Hendrik Jan Ekker en Anna Wilhelmina (Mina) Stork zelf: ze delen namelijk dezelfde overgrootvader Gerhard Wilhelm Stork (1695). Bij Hendrik Jan Ekker voert de afstamming terug via de families Altena en Weeling naar Agneta Stork, dochter van Gerhard Wilhelm Stork (1695).
Niet alleen Hendrik Jan Ekker huwt een Stork, ook zijn twee zussen, zijn dochter Anna Ekker en zijn kleinzoon Hendrik Jan huwen een Stork:
|
De Storken en Ekkers zijn exponenten van het familisme, een ideologie die veel Twentse textielondernemers aanhangen. Het is een vorm van kapitalisme die goed is voor de groei van het eigen familiebedrijf, maar het heeft ook amorele trekjes. Het winststreven wordt ondergeschikt gemaakt aan bloei, aanzien en continuïteit van de sociale positie van de familie der kapitaalbezitters. Familieleden trouwen ook in beperkte kring, getuige de hier beschreven Ekker-Stork verbintenissen.
Hendrik Jan geneest van tyfus
Volgens de overlevering leed Hendrik Jan Ekker aan tyfus en werd hij genezen door dokter Pieter van Delden (1838 - 1922), waarna Hendrik Jan deze man een tilbury cadeau gaf; een koets voor twee personen dat door één paard getrokken werd.
Onderstaand verhaal is ontleend aan de site van VGO Hengelo:
|
|
|
Grappig detail is dat de familie van Delden zich innig verbindt met zowel de Offerhausen als de Ekkers. Pieter van Delden huwt Margaretha Offerhaus (1837), zus van Elisabeth Frederika (Betsy) Offerhaus, beiden kinderen van Hermannus Johannus Offerhaus (1804). Pieters zoon Benjamin van Delden trouwt met Henriette Ekker, een dochter van Hendrik Jan Ekker (1830).
Het praalgraf van Hendrik Jan en Anna Wilhelmina
Hendrik Jan Ekker en Anna Wilhelmina (Mina) Stork liggen begraven op de Oude Algemene Begraafplaats in Hengelo (Bornsestraat 29). Het kerkhof is een van de oudste begraafplaatsen in ons land en één van de weinig overgebleven historische monumenten van Hengelo.
In 1970 werd de begraafplaats een Rijksmonument. Het grafmonument van Hendrik Jan en Anna Wilhelmina (Mina) heeft pilaren en kranstrommels en is een van de markantste graven op de fraaie verstilde begraafplaats.
Het grafmonument ligt direct naast het graf van zwager Jurriaan Engelbert Stork. Op de website van De Vereniging Gemeenschappelijk Onderhoud (VGO), opgericht om de oude historische begraafplaats in Hengelo te behouden voor het nageslacht staat daarover het volgende;
|
Bronnen en verantwoording
- Prive-archief van Anton Ekker (1942), Zwolle, nazaat van Albert Hendrik Ekker (1759), via dochter Arentje Ekker (1786)
- Henk van Heerde , onderzoeker van het cultureel erfgoed en kenner van de geschiedenis van Vollenhove, op zijn persoonlijke website
Fotogalerij Ekker en Stork
Hendrik Jan Ekker (1830). Foto: privé-archief Anton Ekker, Zwolle.
De geboorteacte van Hendrik Jan Ekker (1825), zoon van Arentje Ekker en een inwonende neef. Arentje is de zuster van Evert Ekker (1793), dokter en vroedmeester, die aangifte doet van de geboorte. P.S: Het is dus niet H. J. Ekker (1830).
Eelco Ekker (kleinzoon van Arentje Ekker, oudste zus van Evert Ekker) op de voorkant van het boek Altijd aan het reizen: brieven van een mormoonse emigrant naar Noord-Amerika van J. Spitse. Eelco's brieven gaan over het moeizaam opbouwen van een nieuwe bestaan in het Wilde Westen.
Een familieportret van de familie van Eelco Ekker omstreeks 1912. Eelco Ekker, kleinzoon van Arentje Ekker, oudste zus van Evert Ekker, zit links op een stoel met zijn kleinzoon Everard op zijn schoot. Zijn vrouw Maria Woln zit naast hem en achter hem staan zijn zoon Albert Vernon en zijn schoondochter Eva. Foto: privé-archief Anton Ekker, Zwolle.
Nazaten van Arentje Ekker, oudste zus van Evert Ekker (1793). Namen volgen nog. Foto: privé-archief Anton Ekker, Zwolle.
De 'fabrikantenwoning' (jargon) van Hendrik Jan Ekker en Anna Wilhelmina (Mina) Stork, Deldenerstraat 61 Hengelo. tegenwoordig zetelt er 'Allegro Werving & Selectie. De sobere en symmetrische Hollandse stijl is een verademing bij de vaak protserige huizen van medefabrikanten. Bron: Historisch Centrum Overijssel (ca 1895)
De fabrikantenwoning van Hendrik Jan Ekker en Anna Wilhelmina (Mina) Stork. Uit een fotoalbum van kleindochter Elizabeth Frederika (Bob) Ekker.
De stal bij de fabrikantenwoning van Hendrik Jan Ekker en Anna Wilhelmina (Mina) Stork. Uit een fotoalbum van kleindochter Elizabeth Frederika (Bob) Ekker.
De tuin van de fabrikantenwoning van Hendrik Jan Ekker en Anna Wilhelmina (Mina) Stork. Uit een fotoalbum van kleindochter Elizabeth Frederika (Bob) Ekker.
Rouwadvertentie van Hendrik Jan Ekker (1896)
Hendrik Casper Stork, zoon van van Charles Theodorus Stork, was getrouwd met Anna Ekker, een zus van Derk Willem Ekker, zijn volle nicht dus. Een van de vele Stork-Ekker-huwelijken (ca. 1910)
Passage over Albert Hendrik Arnoldus Ekker, broer van Hendrik Jan Ekker en rector, in het Nieuw Nederlandsch Biografisch Woordenboek (1914)
De bijzondere kranstrommels bij het graf van Hendrik Jan Ekker, opgedragen 'door zijner werklieden'.Foto: jaarlijkse Twentsche Hoogbouwmeeting (2005)
Waar zitten de Ekkers wereldwijd? Dat het Mormoonse Utah de grootste populatie bevat klopt aardig met het verhaal van de uittocht van een aantal minder fortuinlijke Ekkers (bron namespedia, 2014)
.jpg)
