Haan de, Max - Compostela

Versie van 4 jul 2016 om 22:46

Een passie gaat in vervulling

Deze pagina gaat verder in op de pelgrim Max de Haan en hoe hij als Compostela-ganger zijn ervaringen op schrift stelt en deelt met anderen. De kortere versie staat in de paragraaf Pelgrim naar Compostela.

DIT DEEL IS HETZELFDE

Na zijn vervroegde pensionering in 1982 krijgt Max de Haan meer tijd voor zichzelf en kan eindelijk zijn jarenlange passie in vervulling laten komen. Amper ?? CHECK maanden na zijn pensionering maakt hij op 62-jarige leeftijd een voetreis vanuit Frankrijk over de Pyreneeën naar Santiago de Compostela, een pelgrimstocht van 850 kilometer. De reis duurt ?? CHECK weken.

Max de zal nog driemaal op de pelgrimstoer gaan maar voert, inmiddels wat ouder, niet het hele traject uit.

1. In mei 1993 doet hij het traject ?? CHECK naar Compostela (te voet CHECK) over.
2. Eind augustus 1995 loopt hij met zijn broer Jos en start vanuit St. Jean Pied-le Port (of is dat DirkvdV) . De reis duurt ruim een maand. Zijn buurman en goede vriend Dirk van der Velden volgt het traject tegelijkertijd per auto en wacht de twee pelgrims op 's avonds in dorpjes. De laatste week komt zijn vrouw Gien over met de auto en pikt Max weer op richting huis. Allen brengen de laatste dagen gezamenlijk door in Santiago de Compostela.
3. In 1999 probeert Max het nog een vierde maal, hij is dan bijna 80 jaar oud. De trip wordt voortijdig afgebroken in Leon.

Waarheid en legende

Drie jaar na zijn eerste volledige pelgrimstocht (1985) zet hij zijn verhaal over de Camino op schrift; Waarheid en legende. In eigen beheer laat hij een kleine oplage drukken. Het Nederlands Genootschap van Sint Jacob schrijft daarover in 1990 in hun regulier blad De Jacobsstaf:

Enkele jaren geleden maakte Max de Haan een voettocht op het Spaanse traject van de camino naar Santiago. Nu heeft hij zijn notities uitgewerkt tot een in eigen beheer uitgegeven boek. De Haan wil "een aantal ontmoetingen beschrijven en wat persoonlijke ervaringen vermelden die de moeite waard lijken om ze vast te houden.

En als het me lukt om de lezer te overtuigen van de rijkdom die zo gemakkelijk bereikbaar wordt als je eens afstand neemt van de sleur, ver buiten de schrikdraad die om het eigen en vertrouwde levenscirkeltje gespannen is, dan heb ik mijn doel bereikt" (p. 9).

Naast 'pelgrims-impressies' en bruikbare tips voor mensen, die van plan zijn op weg te gaan, heeft de auteur, die jaren in Spanje heeft gewoond, ook de verschillen willen beschrijven tussen het Spanje van Franco en het Spanje van nu.

Nelida, een petekind van Nederlandse pelgrims

passage ter ere van lustrum

Toen we in de buurt van Sarria uit het bos kwamen, zagen we iets wat op een kleine bar leek. Althans, iets waar je wel cola zou kunnen krijgen. Na de lange tocht door het bos zullen hier wel meer pelgrims binnengaan. En dan zullen ze misschien Nelida ontmoeten, het dochtertje dat als doofstom werd beschouwd en waarvan men dacht dat het niet mogelijk was haar nog iets bij te brengen. Als zodanig werd ze dan ook behandeld. Ze had een simpel gehoorapparaat maar ze gebruikte het niet. Ze kon wel wat klanken uitbrengen. Een grappig kind dat tien jaar oud was. In alles wilde ze ons helpen: bestek brengen, want haar moeder had ons beloofd een tortilla te maken.

We waren meteen vertederd door het kind. Met kleine tekeningetjes erbij lieten we haar woorden nazeggen totdat het ergens op leek. Zielsgelukkig was ze, elke keer dat het lukte. Op het laatst zat ze om de beurt bij ons op de knie en herhaalde ze de woordjes die ze geleerd had. Moeder werd erg emotioneel. Ze was bang dat ze het kind niet goed geholpen had om te leren praten. We hebben haar gezegd dat dat eigenlijk alleen door vakmensen kon gebeuren. Ook hebben we haar geleerd om letters te schrijven. Zelfs haar voornaam. Ze was zo aanhankelijk geworden dat we niet eens meer zelf de suiker in de koffie mochten doen.

Julio, mijn Spaanse tochtgenoot op dat moment, heeft nog voor Nelida gezongen, kinderliedjes, waarvan moeder meer genoot dan Nelida. Het was voor haar ook niet zo gemakkelijk om het goed te volgen.

1983 - Een jaar later kwam Henk van Woezik, ook uit Eindhoven, in het huisje van Nelida. Thuis kregen we contact over deze situatie. Nelida had geen vorderingen meer gemaakt.

Dank zij een door Henk goed voorbereide bijeenkomst hebben we een vrij groot bedrag voor het gestelde doel ingezameld. Een bekend Eindhovens bedrijf met een vestiging in Spanje interesseerde zich voor het probleem Nelida. Een audio-ingenieur heeft de familie bezocht en er werd gezorgd voor een modern gehoorapparaat. Met het resterende geld kon er nog iets aan folow-up worden gedaan.

1995 - In september van dit jaar heb ik de camino weer gelopen en bezocht de familie van Nelida. Het werd een zeer emotionele ontmoeting. Toevallig was ze thuis Ze studeerde namelijk voor apothekers-assistente op het doofstommeninstituut van Lugo!

Geen wonder dat haar moeder Nelida beschouwt als het petekind van de Nederlandse pelgrims.

Ontmoeting op de camino, september 1982

Nelida, een petekind van Nederlandse pelgrims

Max de Haan

Cartoons met impressies

In de jaren '90 bundelt Max de Haan zelfgemaakte cartoons met teksten in het Spaans in een klein boekje; Impresiones.

In memoriam voor een pelgrim

Zijn broer Jos de Haan schreef in “De Pelgrim”, jaargang 23, september 2007, uitgave van het Vlaams Genootschap van Santiago de Compostela een “In memoriam” voor zijn broer.

Nog verwerken

nog verwerken 14-Jan-83 lezing over Compostela voor O.v.d. Prince 11-Jan-91 Comp. lezing in Spaanse sfeer bij Dr. Gerards