Grafzerken, -stenen en -monumenten
Regel 3: | Regel 3: | ||
[[File:grafkelder delft.jpg|thumb|450px|Alleen het Koninklijk Huis mag nog 'bijzetten' in de grafkelder van de Nieuwe Kerk in Delft. Op de foto: belangstelling bij de grafkelder na de bijzetting van prins Hendrik op 11 juli 1934.]] | [[File:grafkelder delft.jpg|thumb|450px|Alleen het Koninklijk Huis mag nog 'bijzetten' in de grafkelder van de Nieuwe Kerk in Delft. Op de foto: belangstelling bij de grafkelder na de bijzetting van prins Hendrik op 11 juli 1934.]] | ||
− | + | [[File:Sint_Olofskapel_Amsterdam.jpg|thumb|450px|Reliëf boven de Sint Olofskapel ook 'Oudezijds Kapel' genoemd. Het opschrift ‘Spes Altera Vitae’ betekent ‘Hoop op een beter leven’. Zeedijk, Amsterdam]] | |
− | == | + | == De doden leven voort == |
+ | |||
+ | In vele kerken en begraafplaatsen liggen onze voorouders, stille en bevroren getuigen van een andere tijd. Via de inscripties op stenen en plaquettes komen we ook meer te weten over (vaak trieste) gebeurtenissen in hun levens. Deze pagina probeert wat duiding te geven aan verloren gegane begrafenisrituelen,de zware symboliek op grafstenen, en de gewoonte om in kerken te begraven. | ||
+ | |||
+ | ==Begraven in de kerk; alleen de Koning mag nog== | ||
Het plaatsen van grafzerken -liggende stenen die een graf aanduiden- in de kerk komt vaak voor in de 18e en 17e eeuw. In 1829 wordt dit bij wet verboden, waarbij een uitzondering wordt gemaakt voor leden van het Koninklijk Huis. | Het plaatsen van grafzerken -liggende stenen die een graf aanduiden- in de kerk komt vaak voor in de 18e en 17e eeuw. In 1829 wordt dit bij wet verboden, waarbij een uitzondering wordt gemaakt voor leden van het Koninklijk Huis. | ||
Regel 14: | Regel 18: | ||
Rond het jaar 1000 verandert het kerkelijk denken; niet meer de verrijzenis van Christus staat centraal, maar zijn lijden en dood. En dat heeft gevolgen voor de doodscultuur. Overledenen in Friesland,, voorheen begraven in terpen, hoog en droog, worden nu in de kerk begraven. Frits Zandveld schrijft daar uitvoerig over in [http://members.home.nl/frits.zandveld/html/gebouwen/gebouwen-demartinikerk-geschiedenis.htm zijn blog]. Enkele citaten: | Rond het jaar 1000 verandert het kerkelijk denken; niet meer de verrijzenis van Christus staat centraal, maar zijn lijden en dood. En dat heeft gevolgen voor de doodscultuur. Overledenen in Friesland,, voorheen begraven in terpen, hoog en droog, worden nu in de kerk begraven. Frits Zandveld schrijft daar uitvoerig over in [http://members.home.nl/frits.zandveld/html/gebouwen/gebouwen-demartinikerk-geschiedenis.htm zijn blog]. Enkele citaten: | ||
− | |||
− | |||
===== Doodscultuur ===== | ===== Doodscultuur ===== |
Versie van 5 sep 2016 om 19:37
Inhoud |
De doden leven voort
In vele kerken en begraafplaatsen liggen onze voorouders, stille en bevroren getuigen van een andere tijd. Via de inscripties op stenen en plaquettes komen we ook meer te weten over (vaak trieste) gebeurtenissen in hun levens. Deze pagina probeert wat duiding te geven aan verloren gegane begrafenisrituelen,de zware symboliek op grafstenen, en de gewoonte om in kerken te begraven.
Begraven in de kerk; alleen de Koning mag nog
Het plaatsen van grafzerken -liggende stenen die een graf aanduiden- in de kerk komt vaak voor in de 18e en 17e eeuw. In 1829 wordt dit bij wet verboden, waarbij een uitzondering wordt gemaakt voor leden van het Koninklijk Huis.
Kerken hadden een uitgebreide sociale functie in de tijd van Ulrik Huber. Naast het gebruik voor diensten en sacramentale handelingen, worden ze ook gebruikt als vergaderplaats van de magistratuur, overdekte plaats voor markten, wijkplaats in tijden van oorlog en bij hoog water, aula, ontmoetings- en wandelruimte en ... begraafplaats.
Het kerkelijk denken
Rond het jaar 1000 verandert het kerkelijk denken; niet meer de verrijzenis van Christus staat centraal, maar zijn lijden en dood. En dat heeft gevolgen voor de doodscultuur. Overledenen in Friesland,, voorheen begraven in terpen, hoog en droog, worden nu in de kerk begraven. Frits Zandveld schrijft daar uitvoerig over in zijn blog. Enkele citaten:
Doodscultuur
|
Rijke Stinkerts
|