Grafzerken, -stenen en -monumenten
(Nieuwe pagina aangemaakt met '{| style="color: black; background-color: #ffffcc;" width="100%" |Zie gerelateerde pagina's in Categorie Ulrik Huber |} [[File:Franeker...') |
|||
Regel 1: | Regel 1: | ||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
[[File:Franeker Martinikerk_grafzerken.jpg|thumb|450px|Grafstenen in de Martinikerk in Franeker. Hoewel de Hubers er 5 hebben liggen, staan ze niet op deze foto.]] | [[File:Franeker Martinikerk_grafzerken.jpg|thumb|450px|Grafstenen in de Martinikerk in Franeker. Hoewel de Hubers er 5 hebben liggen, staan ze niet op deze foto.]] | ||
Versie van 5 sep 2016 om 19:29
In de Martinikerk in Franeker ligt een aantal grafzerken van de familie Huber. Via de inscripties in de stenen komen we meer te weten over (vaak trieste) gebeurtenissen in hun levens. Deze grafstenen worden beschreven in de paragraaf Hubers grafzerken. Deze pagina gaat in op de achtergronden van het begraven in de kerk.
Inhoud |
Alleen de Koning mag nog
Het plaatsen van grafzerken -liggende stenen die een graf aanduiden- in de kerk komt vaak voor in de 18e en 17e eeuw. In 1829 wordt dit bij wet verboden, waarbij een uitzondering wordt gemaakt voor leden van het Koninklijk Huis.
Kerken hadden een uitgebreide sociale functie in de tijd van Ulrik Huber. Naast het gebruik voor diensten en sacramentale handelingen, worden ze ook gebruikt als vergaderplaats van de magistratuur, overdekte plaats voor markten, wijkplaats in tijden van oorlog en bij hoog water, aula, ontmoetings- en wandelruimte en ... begraafplaats.
Het kerkelijk denken
Rond het jaar 1000 verandert het kerkelijk denken; niet meer de verrijzenis van Christus staat centraal, maar zijn lijden en dood. En dat heeft gevolgen voor de doodscultuur. Overledenen in Friesland,, voorheen begraven in terpen, hoog en droog, worden nu in de kerk begraven. Frits Zandveld schrijft daar uitvoerig over in zijn blog. Enkele citaten:
Doodscultuur
|
Rijke Stinkerts
|