Haan de-Swertz
Inhoud |
Gien Swertz
Gien is na haar MMS (Middelbare Meisjesschool) in Nijmegen in Sanatorium Dekkerswald gaan werken. Dit was niet Gien's eerste keus (ik ga toch geen billen poetsen), maar ze deed het zodat ze bij Katrien en Liesbeth kon blijven. Guusje Kokkelman zat bij de huisradio EWW (Elk Wat Wils) waar ook Max de Haan (1920 - 2007, haar toekomstige man) bij betrokken was. Bij het hoorspel ‘Moord in de Röntgen’ waar Max teksten voor aanleverde, bleven alle mensen gekluisterd aan bed, voor zover ze dat al niet waren natuurlijk. Guusje, die trouwens op Max de Haan verliefd was, vroeg of Gien ook wilde meedoen, waardoor ze Max leerde kennen. Max was daar herstellende van tbc, die hij opgelopen tijdens gedwongen tewerkstelling (Arbeitseinsatz) in Duitsland.
Aangezien men in Dekkerwald geen verpleegster diploma kon halen (alleen longen), vertrok Gien na de opleiding in Dekkerswald in 19?? naar Den Haag om voor drie? jaar in het Westeinde ziekenhuis te gaan werken. In die tijd regeerden de katholieke zusters daar nog met ijzeren hand. Katrien herinnert zich dat Gien een keer per ongeluk een Mariabeeldje kapot had gegooid; Gien heeft het beeld ongemerkt laten oplappen en teruggezet. Niemand die iets vermoedde. Gien’s voorkomen maakte indruk; ze werd soms gevraagd voor stervensbegeleiding, omdat ze een mooie stem had die stervenden gerust stelde. Het Westeinde zat toen nog in centrum van Den Haag, te midden van cafés en hoertjes waarmee Gien goed kon opschieten. De Italiaanse ijszaak Venezia aan de Torenstraat bestond toen al en was populair onder de verpleegsters.
Max de Haan uit Eindhoven bleef aandringen na de Dekkerswald-tijd, en bleef haar bestoken in haar Haagse tijd. Ze herrinnert zich dat Max vaak onverwachts kwam en dat ze niet goed wist wat hier nou van moest komen. Gien is op een gegeven moment toch voor hem gevallen en kwam in ?? naar Eindhoven om in het Sint Josef Ziekenhuis te gaan werken.
Max de Haan
Max kwam uit een oude Eindhovense familie, zijn vader had een schildersbedrijf. Met zijn tweelingbroer Cas waren zij de oudsten van tien kinderen. Zijn halfuur oudere tweelingbroer Cas was voorbestemd het familiebedrijf over te nemen, dus kon Max iets anders gaan doen. Max ging naar het Gymnasium ß bij het Augustinianum en daarna economie studeren in Tilburg. Het bedrijf dat zijn tweelingbroer overnam is in de goede traditie van de familie overgegaan van vader op oudste zoon, altijd Cas geheten. In 200? verscheen een leuk artikel over het bedrijf.
Max, Gien en hun jonge gezin
In de jaren dat Gien nog in het Westeinde werkte, kwam Gien regelmatig met de trein naar Eindhoven. De vader van Max haalde haar dan wel eens op bij het Station. Gien vond het erg bijzonder dat vader Cas dan onderweg naar de Kerkstraat ook nog allerlei zaken deed in de stad. Toen Gien voor het Sint Josef Ziekenhuis in Eindhoven kwam werken, woonde ze in de verpleegstersflat aan de Aalsterweg.
Na een verloving van ?? jaren trouwde het paar in 1954. Ze gingen wonen in Stiphout/Helmond, waar Max bij een textielbedrijf werkte, en daarna in Eindhoven tot ca 1963. De eerste vier kinderen werden geboren; Marc (1955), Eric (1956), Thomas (1957) en Hans (1962).
Het gezin in Spanje
In 1963 verhuisde het jonge gezin naar Madrid in Spanje, waar Max een filiaal van het Helmondse textielbedrijf Hatema opzette; Suwide, een fabriek voor behang op plasticbasis, destijds heel innovatief. Omdat het onderhoud van Suwidebehang veel eenvoudiger was dan bij papieren behang liep de fabriek als een lier; alle grote hotels wilden dit product. In Madrid werd het vijfde kind en enige meisje geboren; Isabel (1965). Ondanks Max’ angst dat Isabel op Hitler’s geboortedag zou worden geboren, geschiedde aldus (20 april).
Het gezin bleef 7 jaar in Madrid wonen; Het gezin kijkt met veel plezier terug naar de ‘Spaanse periode’; ze beleefden een leuke jeugd en het was voor Max en Gien een geslaagd en avontuurlijk gebeuren, zeker omdat Spanje begin jaren 60 nog erg afgesloten was en niet te vergelijken met het huidige verwesterde en in de EU geïntegreerde Spanje.
Terug in Nederland
Gien en Max besloten keerden in 1970 terug naar Nederland, mede om de kinderen een goede middelbare-schoolopleiding te kunnen geven. Marc was al eerder teruggekomen, en zat intern op kostschool Eikenburg. Ze betrokken een huis aan de Floralaan West 163 in Eindhoven, dat 43 jaar bewoond bleef. Achter het huis liet Max een broeikas bouwen. Daar kon hij zich uitleven in een van zijn hobbies; het kweken van cactussen. Daarnaast was hij een hartstochtelijk verzamelaar van fossielen, waarvoor hij vaak erop uittrok met zijn kinderen. Het in 19?? ontdekte uitgebreide grottencomplex Ojo Guarena in Spanje wakkerde een andere belangstelling aan; speleologie. Via een beveiliger van dit complex waarmee Max bevriend raakte (Pedro Macho) konden Max en zijn kinderen vele exploraties uitvoeren. Gaandeweg verschuifde het accent naar sportbeoefening. Met de verenging Speleo Holland werden veel weekenden In België doorgebracht in grotten als de Haquin en de lastige te beklimmen Trou Bernard. Max' kinderen Eric en Hans hebben nog lang daarna met hun vrienden en kinderen exploraties gehouden.
Voor de Hatema moest Max in de jaren 70 veel reizen naar Frankrijk en Spanje, waar hij in 1974 ernstig ziek werd en opgenomen werd voor korte tijd. Toen Max t.b.c. had en voor genezing enige tijd in het Sanatorium Dekkerswald had gelegen had hij met kamergenoot Wim Maas, zijn die daar ook verpleegd werd, afgesproken dat zij uit dankbaarheid naar Lourdes zouden gaan. Vijfentwintig jaar later, in 1975, gingen ze samen naar Lourdes. Vanaf 1975 ondernam Max voor zijn werk reizen naar landen als Perzië, in 1976 naar Amerika, in 1978 naar Bangkok, Hongkong en Manilla en in 1979 naar India. In 1975 was max 25 jaar werkzaam was Hatema, hetgeen gevierd werd op 17 oktober 1975. Op 29 juni 1979 vierden Max en Gien hun 25-jarige bruiloft met de hele familie.
In 1976 werd Max gevraagd door Ruud Lubbers (destijds minister van Economische Zaken) om directeur te worden van de kousenfabriek Jansen de Wit in Schijndel. Het was een noodlijdend bedrijf dat er weer bovenop moest worden geholpen. Er werkten ongeveer 2000 man. Zijn roem als ‘bedrijvendokter’ was hier waarschijnlijk debet aan, uit zijn tijd dat hij bij Hatema tenkele buitenlandse dochterbedrijven onder zijn hoede had en saneerde. Vijf jaar zette hij zich in voor Jansen de Wit tot hij in 1982 afscheid nam. Bij die gelegenheid werd hij onderscheiden tot officier in de orde van Oranje Nassau.
Nu kreeg hij wat meer tijd voor zichzelf, maar het reizen zat hem nog in het bloed en dat klinkt niet vreemd voor wie het levensverhaal van zijn grootvader Waterreus kent. In 1982 maakte hij een voetreis vanuit Frankrijk over de Pyreneeën naar Santiago de Compostela, een pelgrimstocht van 850 kilometer. Drie jaar later zette hij zijn verhaal over die voettocht op schrift. Hij keerde nog tweemaal terug naar Compostela, eenmaal met zijn broer Jos, en een andere leer met Gien en Dirk van der velden. Het 50-jarig huwelijk werd gevierd op DATUM in PLAATS. De kinderen voerden een komische act op in de geest van Farce Majeur.
Na het overlijden van Max de Haan (2007) heeft Gien er nog enige tijd gewoond totdat ze in 2012 opgenomen werd in het verzorgingstehuis Passaat van de Archipel-keten in Woensel.
Nazaten Gien en Max (stamboom)
Fotogalerij
 |
 |
 |
 |
 |
 |
