Stolberg von, Familie

Uit FamilieWiki
Versie door Thomas (Overleg | bijdragen) op 15 jul 2015 om 18:57
Ga naar: navigatie, zoeken
Over de edele voorouders van Henrietta Rosina Dorothea von Döhren; het Saksische geslacht van de graven van Stolberg, met beroemde nazaten als Willem van Oranje. Hoe voorouder Anna von Stolberg haar 12 kinderen en man verliest aan de pest, en er zelf later ook onder bezwijkt. Over de teloorgang van deze Stolbergtak die geen erfopvolgers nalaat, haar graafschappen verliest en het financieel moeilijk krijgt. Het gegoochel met de graafschappen die van hand tot hand gaan, en hoe graaf Wolf zijn hele leven een ongetrouwde LAT-relatie erop nahoudt met Catharina, maar wel zijn bastaardkinderen erkent. Over graaf Botho de Gelukzalige die diplomaat van formaat wordt en klusjes klaart voor keizer Karel V. En dan de voorzichtige transitie naar de Reformatie die -eenmaal overwonnen- vurig wordt verdedigd.


Het wapen van het adelijke geslacht Stolberg van 1597. Het bestaat uit de 11 graafschappen en andere territoria van de familie in Duitsland en België, zoals Stolberg (hert in geel vlak), Wernigerode (twee forellen), Königstein (leeuw), Eppstein, Rochefort etc.

Inhoud

Henrietta en Willem van Oranje

De vier opa's en oma's van Willem van Oranje (de Zwijger) zijn ook voorouders van Henrietta Rosina Dorothea von Döhren, vrouw van Jurriaan Engelbert (Juriaan) Stork (1737). Portret van Willem de Zwijger uit 1555 van Antonis Mor.

Op deze pagina wordt de afstamming beschreven van Henrietta Rosina Dorothea von Döhren (1754), echtgenote van Jurriaan Engelbert (Juriaan) Stork (1737). Ze stamt af van Karel de Grote, maar verrassender 'bijvangst' is dat de vier grootouders van Willem van Oranje (de Zwijger, 1533) ook tot haar voorouders behoren. De historicus Wimersma Greidanus publiceert hierover in De Nederlandsche Leeuw vol. 98 (1981); een fragment:

(...) Ook de Twentse leden van het geslacht Stork blijken de keizer aantoonbaar onder hun kwartieren te hebben. Doordat de „doorbraak" naar de middeleeuwse adel die altijd nodig is om uiteindelijk bij Karel de Grote als bewezen voorvader terecht te komen hier circa twee en een halve eeuw later ligt dan bij De Monchy, heeft de opgaande lijn vanuit Stork de aantrekkelijkheid van een veel groter „bijprodukt": niet alleen het voorouderschap van Karel de Grote is bewijsbaar, maar tevens dat van talloze aanzienlijken van het middeleeuwse Europa.
Om ter illustratie slechts één voorbeeld te noemen: alle vier voorouders van Willem de Zwijger behoren tot de Stork-kwartieren. Overigens stel ik mij voor hier niet diep op al deze graven, hertogen en koningen in te gaan: elders is daaromtrent materiaal in overvloed te vinden.

Willems oom trouwt met Willems nicht

De voorvader van Henrietta van Döhren en neef van Willem van Oranje waar het hier om gaat, is Wolf Ernst Graf von Stolberg (1546 - 1616), wikipediapagina. Bij zijn voorvaders zijn er ook nog eens 34 'lijntjes' naar Karel de Grote; afzonderlijke personen die te herleiden zijn tot de keizer.

De relatie tussen de neven Willem de Zwijger (rechtsonder) en Wolf Ernst Graf von Stolberg (1546), rechtsboven, voorvader van Henrietta van Döhren. Kort door de bocht; Willems oom Wolfgang trouwt met Willems nicht Genoveva. Klik op het plaatje voor meer detail.

De vader van deze Wolf Ernst, namelijk Wolfgang Graf zu Stolberg 1501 - 1552), is de broer van Juliana van Stolberg, de moeder van Willem de Zwijger. Koningin Wilhelmina vernoemde haar dochter naar haar.

De andere voormoeder waar het hier om gaat is Genoveva von Wied Runkel, echtgenote van voornoemde Wolf Ernst Graf von Stolberg, en dochter van Willems' tante , namelijk Elisabeth van Nassau (1488). Het plaatje in deze paragraaf maakt het inzichterlijker.

Op deze pagina volgen we de afstamming terug van Henrietta Rosina Dorothea von Döhren (1754) langs de lijn van de families Burchtorff (of Borchtorff) en het huis von Stolberg, dus deels langs de vrouwelijke lijn. Op de pagina Familie von Nassau volgen we de lijn terug naar de Nassaus.

De Stolbergs; Graven in het diepe Duitsland

De centrale ligging van de Harz in Duitsland

Het Graafschap Stolberg dateert van de 13e eeuw en is gesitueerd in het diepe midden van Duitsland; de Harz in het Bundesland Sachsen Anhalt. Gaandeweg verwerft de familie meerdere goeden en groeit uit tot een adelijk geslacht van betekenis. In 1893 telt de familie pas echt mee in het Duitse rijk als het geslacht von Stolberg - Stolberg in de vorstelijke stand wordt verheven.

De Harz, de oorsprong van de Stolbergs, kent bergen, diepe valleien met rijke bossen, mysterieuze grotten, heldere bergmeren en watervallen. Het is een nationale vakantiebestemming, tot 1989 dubbel zelfs, omdat de regio was verdeeld tussen West-en Oost-Duitsland. Van beide zijden van het IJzeren Gordijn hadden de vakantiekampen er politieke betekenis.

Het Kreis Harz in Bundesland Sachsen - Anhalt, waar veel gebeurtenissen zich afspelen in het leven van de families Stolberg, Burchtorff en van Dohren. Omcirkeld de locaties die op deze pagina genoemd worden.

De Harz kent een rijke historie. Onder keizer Karel de Grote werd de Harz een zogenoemd Reichsbannwald, een beschermd gebied waarin alleen de koning mocht jagen en waarin ridders alleen met ontspannen boog en aangelijnde honden mochten reizen. Dat heeft niet verhinderd dat eeuwen later de laatste beer geschoten werd (1705) bij de Brocken, de hoogste berg van de Harz, en de laatste wolf bij de Plessenburg (1798).

Maarten Luther werd er geboren en stierf er, en het was de locatie van veel kunstschatten die werden gestolen tijdens de Tweede Wereldoorlog, inclusief de verloren oranje kamer uit Rusland. Veel is nog niet gevonden.

Vroegste generaties

De opsomming van de vroegste generaties in deze paragraaf is summier. Er zijn veel publicaties waar de geschiedenis van de Stolbergs wordt beschreven met uitgebreide stambomen en al, zoals deze.

De exacte oorsprong van het huis Stolberg is nog onduidelijk; Heinrich III zu Stolberg (1259 - 1345) is de eerste graaf waarvan bekend is dat hij regeerde over het graafschap.

Naast von Stolbergs zijn er ook zu Stolbergs. Alle telgen van het geslacht dragen sowieso het predikaat von dat in Duitsland op adellijke afkomst duidt, en zelfs wettelijk beschermd is. Het voorvoegsel zu is plaatsbepalend en geeft aan of een persoon daadwerkelijk in Stolberg resideerde, vaak de heersende graaf. Het geeft meer statuur.

Het onderscheid is tegenwoordig verwaterd en de meeste Stolbergs in Duitsland noemen zich zu Stolberg, een großer Fehler; men hecht meer aan cachet dan aan historische correctheid.

  1. Ilger II Graf von Hohnstein-Ilfeld overleed in 1190. Hij trouwde met Lutrade Grafin von Ballenstedt Hohnstein.
  2. Ilger III Graf von Hohnstein-Ilfeld overleed in 1219. Hij trouwde met Aude.
  3. Heinrich I Graf zu Stolberg overleed in 1240.
  4. Heinrich II Graf zu Stolberg werd geboren in 1210. Hij overleed in 1275 op een leeftijd van 65 jaar. Hij trouwde met Adelheid von Henneberg. Adelheid werd geboren in 1220. Zij overleed in 1259 op een leeftijd van 39 jaar. Zij was de dochter van Poppo Vii Graaf von Henneberg en Elisabeth von Wildberg.
  5. Heinrich III Graf zu Stolberg werd geboren in 1259. Hij overleed in 1345 op een leeftijd van 86 jaar. Hij trouwde met Jutta von Hadmersleben. Jutta werd geboren in 1275. Zij overleed in 1305 op een leeftijd van 30 jaar.
  6. Otto Graf zu Stolberg werd geboren in 1312. Hij overleed in 1337 op een leeftijd van 25 jaar. Hij trouwde met Elisabeth von Hohnstein-Heringen. Elisabeth werd geboren in 1320. Zij was de dochter van Diederik III Graaf von Hohnstein-Heringen en Elisabeth von Waldeck.
  7. Heinrich IV der Jüngere zu Stolberg werd geboren in 1336. Hij overleed in 1403 op een leeftijd van 67 jaar. Hij trouwde met Elisabeth von Mansfeld. Elisabeth werd geboren in 1335. Zij overleed na 1391 als ze 56 jaar of ouder is. Zij was de dochter van Gerhard III Graf von Mansfeld Querfurt en Liutgarde von Falkenstein. Botho II der Ältere zu Stolberg (ca. 1390) is hun zoon.

Botho II der Ältere zu Stolberg (ca. 1390)

Slot Wernigerode. Reconstructie van hoe het er in de 13e eeuw uitzag.

Botho II der Ältere Graf zu Stolberg is geboren rond 1390, zoon van Heinrich IV der Jüngere zu Stolberg. Als hij 50 jaar oud is (1431) huwt hij Anna von Schwarzburg, geboren in 1416 en dochter van Heinrich Xxiv Graf von Schwarzburg Blankenburg en Catharina von Brunswijk Lüneburg. Anna schenkt hem twee kinderen:

  1. Heinrich XV der Ältere zu Stolberg (1436 - 1511), die zijn vader opvolgt als graaf.
  2. Elisabeth von Stolberg (1428 – 1520/21), gehuwd met II Herzog von Braunschweig-Wolfenbüttel und Calenberg-Göttingen.
Botho II wordt alvast als toekomstig graaf van Wernigerode gehuldigd. Hij wordt het pas als de laatste graaf van Wernigerode in 1429 sterft (schilderij van latere datering in slot Wernigerode)

Botho II overlijdt in 1455 op een leeftijd van rond 65 jaren, zijn vrouw in 1481 op een leeftijd van 65 jaren. Zij zijn begraven in de crypte van de Sint Martin Kirche in Stolberg.

Botho II is ook bekend onder de naam Bodo VII. Hij verkrijgt in 1429 het graafschap Wernigerode in de noordelijke Harz als de laatste graaf van Wernigerode sterft. Het graafschap wordt in 1449 weer een leen van Brandenburg totdat een verdelingsverdrag het graafschap weer toebedeelt aan de Stolbergs, nu zijn achterkleinzoon Wolfgang Graf zu Stolberg (1501).

Weinig is bekend van Botho's jeugd. Mogelijk bracht hij die door aan het hof van Schwarzburg of Sondershausen. Als zijn vader overlijdt regeert hij samen met zijn broer Heinrich todat deze overlijdt in 1416. Botho wordt pas genoemd als alleenheerser in 1403, als hij het keizerlijke gerief Rosperwenda verkrijgt. Belangrijke prestatie van Botho lijkt het verdrag te zijn waarin het erfrecht van de graafschappen Schwarzburg en Hohnstein geregeld worden (1433).

Heinrich XV der Ältere zu Stolberg (1436)

Heinrich XV der Ältere Graf zu Stolberg, zoon van Botho II der Ältere zu Stolberg (ca. 1390), is geboren in 1436. Zijn eerste vrouw is Mechteld von Mansfeld, geboren in 1436, dochter van Volrad II von Mansfeld en Margaretha von Sagan. Uit dit huwelijk worden de volgende kinderen volwassen:

  1. Anna von Stolberg (1458 - 1526)
  2. Katharina von Stolberg (1463 - 1535)
  3. Heinrich der Jüngere von Stolberg (1467 - 1508, Leeuwarden), tweelingbroer van Botho III der Glückselige. Hij was stadhouder van Friesland.
  4. Botho III der Glückselige, Graf zu Stolberg (1467 - 1538). tweelingbroer van Heinrich der Jüngere.
  5. Brigitte von Stolberg (1468 - 1518)

Heinrichs vrouw Mechteld sterft in 1468 op een leeftijd van 32 jaren, vermoedelijk in of kort na het kraambed van het laatste kind Brigitte. Hij hertrouwt met Elisabeth von Württemberg. Heinrich overlijdt in 1511 op een leeftijd van 75 jaren.

Botho III der Glückselige zu Stolberg (1467)

Graaf Botho III 'der Glückselige' en zijn vrouw Anna von Eppstein-Königstein. Nageschilderd van origineel.
Originele prent van Graaf Botho III 'der Glückselige'

Botho III der Glückselige, Graf zu Stolberg, wikipedia, in het Nederlands Botho of Bodo de Gelukzalige, Graaf van Stolberg, is de zoon van Heinrich XV der Ältere zu Stolberg (1436) en zijn eerste vrouw Mechteld von Mansfeld. Botho III is geboren in 1467en huwt in 1499 Anna von Eppstein-Königstein, geboren 1482, en dochter van Philips von Eppstein uit het adelijk geslacht Eppstein, en Ludwiga von der Mark.

Een aantal van hun 10 kinderen die de volwassenheid bereiken laat sporen na in de Duitse en Europese geschiedenis en koningshuizen. Naast de stamvader Wolfgang wordt een aantal hier ook beschreven:

  1. Wolfgang Graf zu Stolberg (1501, Stolberg - 1552, Allstedt)
  2. Anna von Stolberg (1504 - 1574), abdis van Quedlinburg; ze introduceert de Lutherse doctrine in haar kerken en kloosters onder haar hoede.
  3. Ludwig von Stolberg (1505 - 1574), raadgever en gezant van drie keizers, huwt Walburga zu Wied dochter van Johann III zu Wied en Elisabeth van Nassau (1488). Hij is Graf von Königstein und Diez, Herr zu Eppstein, Münzenberg und Breuberg, Graf von und Herr zu Aigremont, Graff von Wertheim.
  4. Juliana von Stolberg (1506 - 1580), moeder van prins Willem van Oranje (oude tak) en stammoeder van de Nederlandse koninklijke familie (nieuwe tak).
  5. Maria Margaretha von Stolberg (1507 - 1571), huwt graaf Kuno II von Leiningen-Westerburg
  6. Heinrich von Stolberg (1509 -1572), decaan in Keulen. Hij huwt Elisabeth, dochter van Graf Hektor I. von Gleichen.
  7. Magdalena von Stolberg (1511- 1546), huwt Ulrich IX Graf von Regenstein und Blankenburg, komt om in een brand.
  8. Katharina von Stolberg (1514 -1577), huwt Graf Albrecht von Henneberg.
  9. Albrecht Georg von Stolberg (1516 -1587), Graf von Stolberg in Schwarza.
  10. Christoph von Stolberg (1524 - 1581), domproost, Graf von Stolberg in Königstein, Gedern und Ortenberg.
Het gezin van Botho woonde afwisselend op de kastelen Stolberg in Saksen-Anhalt en op kasteel Hohnstein in het Graafschap Hohnstein. Het kasteel Stolberg, hier afgebeeld, behoorde toen tot een van de fraaiste burchten uit de omgeving. De graven van Stolberg hadden het goed; bronnen vermelden dat bij het huwelijk van graaf Botho III met Anna von Eppstein-Köningstein het kasteel met de duurste kleuren werd geschilderd.

Botho regeert met zijn tweelingbroer Heinrich der Jüngere 4 jaar over Stolberg, Hohnstein, en (kort) Wernigerode. Deze ongewone constructie bedenkt hun vader nadat Botho zich achtergesteld voelt na enkele jaren alleenbestuur van zijn broer Heinrich. Als Heinrich door Hertog Georg van Saksen benoemd wordt tot stadhouder van Friesland (1506) krijgt Botho het gehele gezag.

Botho ontwikkelt zich tot kundig diplomaat, onderhandelaar en econoom. Onder zijn hoede wordt Stolberg financieel gereorganiseerd en gesaneerd, reden voor de keizer om hem meermaals voor andere klusjes in te huren. In 1493 neemt hij als 26-jarige deel aan een 10 maanden durende reis naar Jeruzalem. Vanaf 1501 dient hij de hertog George van Saksen enkele jaren als kapitein, gelegerd in Coburg.

Zijn historische betekenis dankt hij echter aan zijn relatie met een van de grootste prelaten van het koninkrijk; kardinaal Albrecht, aartsbisschop van Maagdenburg en Mainz. Van 1515 tot het einde van zijn leven is hij adviseur en plaatsvervanger van de bisschop. Geconfronteerd met de Reformatie stelt hij zich mild en verzoenend op.

Portret van Anna von Stolberg, dochter van Heinrich von Stolberg, het zesde kind van Botho. Anna is de derde Stolberg die abdis van Quedlinburg wordt, 10 jaar na haar naamgenoot Anna von Stolberg elders beschreven op deze pagina.
Elisabeth ll von Regenstein und Blankenburg, dochter van Magdalena von Stolberg, het zevende kind van Botho.

Bodo treedt ook op als raadslid voor de keizers Maximiliaan I en Karel V, die hem bedanken met speciale ceremonies. Als Reichsgraf is Botho in 1520 met zijn oudste zonen aanwezig bij de kroning van Karel V in Aken. In 1521 wordt hij in Rijksdag van Worms benoemd tot Raad van de keizer. Het aanbod van Karel V om lid te worden van de keizerlijke regering in Neurenberg, slaat Botho echter af.

Botho en zijn vrouw waren lid van de Rooms-katholieke Kerk maar stonden open voor de nieuwe ideeën van de opkomende Reformatie. Een van Luthers aanhangers,Tileman Platner, werd door graaf Botho aangesteld als hofkapelaan en onderwijzer, waardoor hun kinderen een lutherse opvoeding genoten. Dit zal later zijn invloed hebben op dochter Juliana en haar zoon Willem de Zwijger.

Het gezin woonde afwisselend op de kastelen Stolberg in Saksen-Anhalt en op kasteel Hohnstein in het Graafschap Hohnstein, kastelen in de gebieden waarover Botho regent was. Botho III der Glückselige overlijdt in 1538 op een leeftijd van 71 jaren. Zijn vrouw Anna von Eppstein-Königstein overlijdt in 1538, 56 jaren oud.

Wolfgang zu Stolberg (1501)

Wolfgang Graf zu Stolberg

Wolfgang Graf zu Stolberg, wikipedia, zoon van Botho III der Glückselige, Graf zu Stolberg (1467) is geboren in 1501 in Stolberg.

Hij huwt zijn eerste vrouw Dorothea Gräfin von Regenstein in 1541. Na een kind dood gebaard te hebben (Wolfgang, 1544) overlijdt Dorothea een jaar later (1545).

Wolfgang hertrouwt in 1546 met Genoveva von Wied Runkel, dochter van Jan III von Wied Runkel en Elisabeth van Nassau (1488). Ze krijgen de volgende kinderen;

  1. Wolf Ernst Graf von Stolberg (1546 - 1606). Hij verkrijgt het graafschap Wernigerode.
  2. Bodo IX von Stolberg (1548 -1577).
  3. Johann zu Stolberg (1549 - 1612). Hij verkrijgt het graafschap Stolberg.
  4. Anna von Stolberg (1550 - 1623)
  5. Heinrich XI von Stolberg (1551 - 1615). Hij verkrijgt het graafschap Hohenstein maar verliest het in 1598
Wolfgang Graf zu Stolbergs tweede vrouw Genoveva von Wied Runkel

Botho III is ook bekend onder de naam Botho VIII. Hij volgt zijn vader op na diens dood in 1538 als regerend graaf over de bezitting Königstein (via zijn moeder). Al op vroege leeftijd is hij Dompropst (domproost) van Halberstadt en Naumburg. In 1521 is hij -als 20-jarige- rector magnificus van de Universiteit van Wittenberg. Als Wolfgang vroeg overlijdt (1552) zijn zijn zoons nog minderjarig. Daarom komt het beheer van de bezittingen in handen van hun ooms Ludwig von Stolberg (1505) en Albrecht Georg.

Wolfgang Graf zu Stolberg overlijdt in 1552 in Allstedt op een leeftijd van 50 jaren, zijn vrouw in 1556 in Stolberg.

Zijn zuster Anna von Stolberg (1504)

Anna von Stolberg, gebaseerd op originele prent uit ca. 1570.

Anna is de oudste dochter van graaf Botho van Stolberg en de oudere zus van Juliana van Stolberg. Amper dertien jaar oud wordt ze door paus Leo X verkozen tot abdis van de abdij Quedlinburg, daarna bevestigd door keizer Maximiliaan I.

Zij staat sympathiek tegenover de Lutherse hervorming, maar neemt een afwachtende houding aan. De meedogenloze katholieke Hertog George van Saksen, fel gekant tegen de reformatie laat monniken van de Augustijner klooster en de pastoor van de stadskerk vervolgen en verdrijven. Hij vervangt hen door getrouwe katholieken.

Pas na het overlijden van Hertog George van Saksen (1539) legt zij zich geheel toe op het nieuwe geloof; ze introduceert de Lutherse doctrine in alle huizen onder haar jurisdictie. Het koor in de abdijkerk wordt verlaten, de katholieke godsdienst geheel afgeschaft, en de monastieke kantoren teruggebracht tot vier.

Als Princes Abdis had zij negen kerken, twee mannelijke kloosters en een ziekenhuis onder haar hoede. Anna overlijdt in 1574 als ze 70 jaar oud is. Ze is 56 jaar abdis geweest.

Zijn zuster Juliana van Stolberg (1506)

Juliana von Stolberg. Na de dood van haar laatste man Willem de Rijke gaat ze voortaan gekleed met donkere weduwenjapon en witte hoofdkap. Op schoot haar huisdiertje dat een eigen kamer had; een kleine meerkat (aapje). Feudalmuseum Schloss Wernigerode, schilder onbekend (1574)

Juliana van Stolberg, geboren in 1506 en het vijfde kind van Botho, is vernoemd naar de heilige van haar geboortedag, de martelares heilige Juliana van Nicomedia. Rond haar dertiende jaar gaat ze naar slot Königstein voor haar opvoeding. Op haar drieëntwintigste jaar is ze al weduwe van haar eerste echtgenoot Philips II graaf van Hanau-Minzenberg en heeft 3 kinderen.

In latere copies van het schilderij wordt Juliana soberder uitgebeeld, zonder aapje. Het past beter bij haar imago van een opofferingsgezinde en gelovige moeder.
Dillenburg of Dillenberg, een van de kastelen waar Juliana von Stolberg resideerde

Als regentes over het graafschap Hanau leert ze Willem van Nassau kennen, een loenzende graaf, niet buitensporig kapitaalkrachtig. De 44-jarige Willem wil een mannelijk erfgenaam en ze trouwen, twintig jaar verschillend.

Na de eerste zoon Willem van Nassau (1533) brengt Juliana nog elf kinderen ter wereld. Ze sticht op Dillenburg een hofschool waar - tegen de gebruiken in - ook meisjes les krijgen.

Het echtpaar staat open voor de hervormingsplannen van Luther, met ernstige gevolgen. De keizer weigert titels en bezittingen over te dragen aan de 10-jarige zoon Willem tenzij zijn ouders afstand doen van de voogdij. Willem vertrekt naar het Roomse hof van Karel V en groeit uit tot een machtige hoveling en vertrouwensman van de keizer.

Willem is korte tijd raadgever van diens zoon koning Filips II van Spanje en de Nederlanden, totdat verwijdering ontstaat als gevolg van het repressieve beleid van Filips II. De separatistische strijd vanaf 1567 tegen den Coninck van Hispaengien, waarvan Willem het boegbeeld is, kost handenvol geld. Juliana beleent juwelen, tafelzilver en meubilair, later ook kostbare, met zilver en goud doorweven Nassause wandtapijten.

Ondanks de dood van haar zoon Adolf bij een veldtocht blijft Juliana haar andere zonen aanvuren de wrede Spaanse soldaten uit de Lage Landen te verjagen. Van haar zonen Lodewijk en Hendrik, die in 1574 bij Mook slag leveren tegen de Spanjaarden, verneemt ze nooit meer iets.

Juliana van Stolberg ondertekent met Juliana Gräfin zu Nassau.

Tot op hoge ouderdom reist Juliana per muilezel of draagkoets naar haar kinderen en kleinkinderen. Ze overlijdt in 1580 op 74-jarige leeftijd, en laat honderdzestig nakomelingen na - de buitenechtelijke kleinkinderen niet meegerekend.

Op de pagina Juliana van Stolberg staan fragmenten uit een artikel van Thera Coppens over Juliana van Stolberg en de gelijkenis met de latere koningin Juliana, overgenomen van de site van het Historisch Toerisme Bureau].

Wolf Ernst von Stolberg (1546)

Wolf Ernst von Stolberg; kwalitatief geen goede reproductie. Naar de originele prent van onbekende kunstenaar wordt nog gezocht

Wolf Ernst, Graf von Stolberg und Wernigerode , wikipedia, ook Wolfgang genoemd, is de zoon van Wolfgang Graf zu Stolberg (1501). Hij is geboren in 1546 in Stolberg. Met zijn partner Catharine Lappe, ook Katharina Laupe genoemd, een burgermeisje van buiten Wernigerode en ca. 8 jaar jonger, krijgt hij zes kinderen, vermoedelijk allen in Wernigerode geboren:

  1. Ernst von Stolberg (ca. 1577 - 1589/1591)
  2. Hans von Stolberg (ca. 1579 - 1622)
  3. Wolfgang von Stolberg (Wolf) (ca. 1581 - 1626-02-22)
  4. Maria von Stolberg (1583 - 1647)
  5. Anna von Stolberg (1586).
  6. Magdalena Genovefa (Genua) von Stolberg (ca. 1589)

Wolf Ernst overlijdt in 1606 in Wernigerode op een leeftijd van 59 jaren. Hij is de eerste Stolberg die in de Oberpfarr Kirche St. Sylvester wordt begraven; veel voorouders liggen in Stolberg. Zijn partner Catharine Lappe blijft enige tijd in Wrenigerode maar gaat ca. 1630 inwonen bij haar dochter Anna in Goslar. Zij overleeft hem 28 jaar en overlijdt daar op 80-jarige leeftijd (1634).

Regent en diplomaat

Wolfs vader is vroeg gestorven; daarom regeert Wolf Ernst het Stolbergse land al sedert 1570, eerst alleen maar later met zijn ooms. In 1587 blijft hij, door een deling van de bezitten onder zijn broers, alleen over met het graafschap Wernigerode.

Hij ontwikkelt zich tot kundige regent en diplomaat. Hij wordt vertrouwensman van de Kurfürst (keurvorst) van Brandenburg, die hem vraagt hem te vertegenwoordigen bij allerlei staatsaangelegenheden, zoals bij de Reichstag (Rijksdag) van Regensburg (1596) en aan het Deense hof. In Kopenhagen maakt hij namens de keurvorst de festiviteiten mee ter gelegenheid van de kroning van de Deense koning Christian IV (1598).

Hertog Heinrich Julius von Braunschweig.

Van 1589 tot 1593 is hij stadhouder en Hofrichter, een soort opperste rechter in Wolfenbüttel. Hij doet dit in de plaats van -en in opdracht van- hertog Heinrich Julius von Braunschweig-Lüneburg (1564), in het Nederlands Brunswijk genoemd. Het is een interim job; de hertog is namelijk tijdelijk beschäftigt in zijn hoedanigheid van bischop van Halberstadt. Een andere voorouder, Heinrich Huber (1557), een Zwitserse huursoldaat treedt rond 1600 ook in dienst van dezelfde hertog.

Blijvende roem zal hij echter verwerven door de oprichting van een bibliotheek in het slot Wernigerode. Nadat het slot is herbouwd en verrijkt met een lusthof laat Wolf Ernst boeken aanschaffen op zijn lievelingsonderwerpen geschiedenis, aardrijkskunde, muziek maar ook op het gebied van filosofie, kunst en wetenschap. De collectie omvat nu meer dan 100.000 volumes.

Bij het speuren naar de achtergronden van Wolf Ernst springen de superlatieven van het papier. Hij was niet alleen een betekenisvolle regent en diplomaat van zijn tijd, een hoogstaande kunsten en wetenschap lievende, zijn tijd vooruit zijnde verbindende persoonlijkheid met grote sociale aanleg maar ook een meesterjager. Waar niet of nauwelijks over gerept wordt is zijn ongehuwde relatie met Catharina Lappe, die verder op deze pagina beschreven wordt.

De LAT-relatie van Wolf en Catharina

Wolf Ernst von Stolberg verblijft in het kasteel Wernigerode (hier afgebeeld). Daar is geen plaats voor zijn geliefde Catharina die hun kinderen opvoedt beneden in het adellijk hof in Wernigerode.

Wolf Ernst von Stolberg houdt er 30 jaar lang, tot zijn dood, een openlijke ongetrouwde relatie op na met Catharina Lappe; ze kennen elkaar vanaf zijn 29e jaar; zij is dan 21 of 22 jaar oud. De relatie is voor die tijd zeer afkeuringswaardig, temeer omdat ze zes kinderen verwekken die de graaf erkent, zijn achternaam geeft, en openlijk betrekt aan het hof.

Catharina is van lagere afkomst, maar komt wel uit een burgerlijke familie. Er zijn geen acten gevinden; vermoedelijk komt ze uit Halberstadt of Salzliebenhall (nu Salzgitter). Tot een huwelijk met de linkerhand komt het niet; een morganatisch huwelijk dat vaak in zulke situaties gesloten wordt.

De relatie wordt vanaf eind 17e eeuw vakkundig totgeschwiegen, vooral door toedoen van het Pietisme, een strenge vroomheid predikende Lutherse beweging die dan opgeld doet.

Ook de archieven, voornamelijk in Wernigerode, blijven voor dit onderwerp gesloten. In biografieën van Wolf Ernst die doorgaans zeer positief zijn wordt met geen enkel woord gerept over deze verhouding.

Romantisch Germaans eerherstel

Pas in 1942 is de tijdgeest rijp voor Rudolf Bornemann om een artikel te publiceren dat openlijk ingaat op de menselijke en waardige aspecten van deze relatie. Het leest als een Wiedergutmachung en Bornemamnn besluit zijn artikel als volgt.

Wir wünschen selbst, dermaleinst von den Nachfahren gerecht beurteilt zu werden. Dann haben wir aber auch selbst die Plicht, unseren Vorfahren gegenüber geschichtliche gerechtigket walten zu lassen!

Bornemann levert in zijn Forschung veel relevante feiten over de relatie en hun kinderen, elders verwerkt, maar verliest zich soms in (licht seksistisch) Germaanse nostalgische romantiek. Hij beredeneert dat Catharina van uitzonderlijke schoonheid moet zijn geweest en behept met een sterke persoonlijkheid; hoe kan het anders dat een eenvoudige vrouw zo lang een relatie doet standhouden met een hoogstaande graaf? Zij moet hem wel bezaubert hebben!

Hij heeft ook Catharina's handschrift en dat van haar kinderen grafologisch laten onderzoeken door een wissenschaftlich geprüften Graphologin Frau von Kugelgen. Hier verliest de auteur mij geheel. Het handschrift bewijst Sauberheit, Klarheit und Schönheit, Wirklichheittsinn, Vitalität, Tatendrang en uneingeengten Lebensraum und Naturfreude. De feiten wijzen in ieder geval wel op een sterke persoonlijkheid; Catharina nodigt hoogstpersoonlijk hooggeplaatste mensen uit voor de doopplechtigheid van haar jongste (onwettige) dochter.

Ook Wolfs handschrift is onder de loep genomen; er blijkt een warme gevoelsmens te schuilen in de graaf; Man muss den Schreiber des Briefes auffassen als ein vollblutig leidenschaftlichen Menschen, bei dem alles, was das Gemüt betrifft, eine grosse Rolle spielt.

Vrouwelijke trekje worden geïnterpreteerd als kunstzinnig; Eine Beimisschung von Feminität last sich nicht leugnen, und dies bewirft, dass er künstlerische Talente besitzt. En het gaat maar door; mahlerische Begabung, ausgeprägtes Stilgefühl. Dit is allemaal blijkbaar combineerbaar met zijn directheid en recht door zee mentaliteit: Er geht ohne Umwege, und ohne sich zertreuen zu lassen auf das Ziel zu.

Schijnhuwelijk met een vertrouweling

Er zijn aanwijzigingen dat de graaf eigenlijk voor een standesgemas huwelijk ging, en dat dat op niets uitliep. Twee gestrande huwelijksaanzoeken zijn bekend; die met Barbara, prinses van Württemberg en weduwe Waldeck, en met een vorstin von Kirchberg. Het niet geheel betrouwbare en slecht leesbare Burchtorffichen familien und hausbuch, gebaseerd op overleveringen, meldt dat Catharina en Wolf Ernst toch getrouwd zijn geweest en daarna weer gescheiden, maar dat is niet aannemelijk.

Bestand:Harz-wernigerode-haus-lies-ferienwohnung-2-gross.jpg
Oberengengasse 12 in Wernigerode waar Catharina haar kinderen opvoedde, nu een bed and breakfast. Het originele huis ging verloren bij een brand in 1751.

Hoe dat ook; de relatie van de graaf met Catharina Lappe duurde voort tot zijn dood. Terwijl vader Wolf in het kasteel Wernigerode verblijft, voedt Catharina haar kinderen op in het adellijk hof aan de Oberengengasse 12 in het stadje Wernigerode,

Als Wolf Ernst voor een tijd naar Wolfenbüttel verhuist, trouwt Catharina in 1589 met Gabriël Homburg, een vertrouwensman van de graaf. Het is een schijnhuwelijk waarmee Catharina formele standing en (indirect) rechten verwerft. Vrouwen waren in die tijd niet rechts- und geschaftsfahig (rechts- of zakelijk bevoegd). Daarnaast was Wolf Ernst verplicht het grootste deel van zijn tijd in Wolfenbüttel te resideren, in een dienstwoning kleiner en minder comfortabel dan het hof in Wernigerode. Ook kende het hof een lastig persoon Hans Von Der Heide, vorige eigenaar van het hof aan de Oberengengasse 12 die zich onvrijwillig van het hof had laten verdringen. Hij zou wellicht in afwezigheid van de graaf wel eens lastiger kunnen worden. Een aantal omstandigheden dus die noopten tot versteviging van de positie van Catharina.

Het huwelijk met Homburg was een echt schijn; Catharina bleef na het trouwen de relatie onderhouden met de graaf en kreeg geen kinderen meer. Homburg was niet alleen vertrouwensman maar ook stroman van de graaf en regelde de financien voor Cataharina en de kinderen. Uit de stukken blijkt dat het Homburg ook financiële voordelen op,leverde, hoewel de huwelijksacte verdwenen is.

De zorg voor Catharina

Geliefden werden weliswaar geaccepteerd aan het hof, maar waren praktisch vogelvrij als de man eerder overleed zoals het geval was bij Wolf Ernst en Catharina. Een ongetrouwde vrouw kon op weinig meer rekenen; rechteloos, zonder bezittingen, een mogelijke speelbal van de wraak of afrekening van de zijde van de officiële familie, en kansloos in de rechtbank.

Catharina was echter Bis zum Tode reich beschenkt door Wolf Ernst. Hij had het goed geregeld tijdens zijn leven. Hij schonk haar gedurende 20 jaar geld en goederen zoals het adellijke hof in Wernigerode (in 1588) met alle rechten en pertinenties, een grote schenking van 200 Reichstaler in 1591, tweemaal zijn jaarsalaris als stadhouder, waarvan een deel gereserveerd was voor zijn kinderen om bij hun huwelijk uitgekeerd te krijgen. Daarnaast huizen, hoven en zelfs een berg; de Harburgberg.

De schenkingen kwamen uit het huisvermogen van de Stolbergs, maar ook uit zijn inkomsten als stadhouder ad interim. Verwonderlijk als je bedenkt dat zijn financiële situatie gespannen was, en allengs verslechterde.

Als Wolf Ernst in 1606 overlijdt blijft Catharina in Wernigerode wonen. Alleen haar jongste dochter Genua blijft nog in huis bij haar moeder wonen tot deze in 1621 huwt met de Grafischen Kanzler Jordan. Onenigheid over de bruidsschat vertroebelt de relatie met haar schoonzoon, maar die wordt klaarblijkelijk weer gerepareerd. Als in 1626 haar zoon Wolf plots overlijdt en in 1630 haar schoonzoon Jordan overgaat naar het katholieke geloof, en kanselier in Halberstadt wordt, vallen twee belangrijke mannelijke steunen voor Catharina weg. Van haar wettige man Homburg is sinds Wolf Ernsts overlijden niets meer vernomen; het vermoeden is dat hij in 1615 of kort daarna ook is gestorven. Catharina

Teloorgang van een dynastie

Echt voorspoedig is deze tak van de Stolbergs niet. De dynastie raakt in grote financiële problemen door verkeerde investeringen in de mijnbouw. Ook sterven de takken uit van zowel Wolf Ernst als zijn broers Johann en Heinrich. Geen van hen produceert wettige mannelijke opvolgers. De bezittingen Wernigerode, Stolberg en Hohenstein gaan over in andere handen; neven en ooms.

Anna von Stolberg (1586)

Bestand:Luftbild reddeber.jpg
Het dorpje Reddeber nu, onderdeel van de gemeente Wernigerode in de Harz, destijds een goed van Anna von Stolberg

Anna von Stolberg, dochter van Wolf Ernst Graf von Stolberg (1546) en Catharine Lappe, is geboren in 1586 in Wernigerode. Officieel is zij een bestaard omdat ze niet geboren is uit een wettig huwelijk. Haar vader erkent echter de kinderen en laat ze delen in de erfenis. Anna wordt bezitster van het goed Reddeber bij Wernigerode.

Anna huwt haar eerste man Johann Berendes in 1606, als ze ca. 21 jaar oud is. Johann is medisch dokter, kanunnik en senior van het stift St. Simonis et Judae te Goslar. Samen krijgen ze 12 kinderen.

Weggevaagd door de plaag

Dokter Snavel van Rome, een bekende 17de eeuwse Duitse pestmeester met beschermende kleding van leer. In het masker zitten smeulende kruiden om zogenaamde pestdampen onschadelijk te maken. Gravure van Paul Fürst uit Neurenberg (1656).

Met kerstmis 1626 wordt het gezin getroffen door de pest.

De meeste slachtoffers van de Zwarte Dood vallen tijdens de epidemieën van de late middeleeuwen. Het is niet bewezen maar algemeen wordt verondersteld dat het ging om de pest, een bacteriële infectie die wordt overgebracht door zwarte ratten en rattenvlooien. Europa wordt in de veertiende eeuw hard getroffen; in een paar jaar tijd sterft meer dan een kwart van de Europeanen aan de builenpest en andere pestvormen.

Deze epidemieën hadden een dramatisch effect op de Europese bevolking en ontwrichtte de maatschappij. De snelle besmetting is niet geheel verklaarbaar door ratten en vlooien; mogelijk schaarde men ook andere besmettelijke ziekten, zoals tyfus, onder de noemer pestilentie.

De pest in diverse vormen, zoals builenpest en longpest, blijft daarna nog lang de kop opsteken maar eist relatief minder slachtoffers. Tot het einde van de 17e eeuw worden steden met een zekere regelmaat van 5 tot 10 jaar getroffen.

De vanzelfsprekende kennis die we nu genieten over bacteriën en infectieziekten was onze voorouders nog niet gegund, getuige een Pestbeschryving van Paulus Barbette (Amsterdam 1658):

De Pest is een onbegrijpelijcke sieckte, schijnende te komen uyt een geestige en besmettelijcke damp, die de vastigheydt des bloets schielijck los kan maken, om het herte van zijn kracht en leven te berooven’

Rond Kerst 1626 overlijden alle 12 kinderen en echtgenoot van Anna von Stolberg aan de pest; alleen Anna overleeft.

Anna herneemt haar leven en hertrouwt

Een kort jaar later (12 November 1627) hertrouwt Anna de 17 jaar jongere Henrich Burchtorff (1603, Lamspringe) in Goslar. Henrich kom ook voor onder de naam Henrikus Borchtorff. Hij is de zoon van Jonas Burchtorff en Margaretha Wirsch. Het echtpaar krijgt twee kinderen,waaronder

  1. Heinrich Albrecht Burchtorff (1631).
  2. Margaretha Elisabeth Burchtorff, gehuwd 1648 met de Zweedse Kriegssecretär Johann Bogt , later Fürstlicher Braunschweig Lüneburgischer Amtmann in Brunstein.
Goed bewaard reliëf in de protestantse kerk van Harbarnsen bij Hildesheim. Onder de Heilige Drie-eenheid een inscriptie met de namen Henricus Burchtorff en Anna van Stolberg. Voor het afgebeelde jaar Anno 1648 oogt het modern.

In de protestantse kerk van Harbarnsen bij Hildesheim bestaat een reliëf met de namen van beide echtgenoten, op deze pagina afgebeeld. Het reliëf oogt modern, verkeert in goede staat, en beeldt de Heilige Drie-eenheid uit. De inscriptie onderaan leest:

Gelobet sey die Heylige Dreifaltigkeit von Nun an bis in Ewigkeit
Henricus Burchtorff
Anna V. Stolberg
Anno 1648

De datum 1648 is geen geboorte- of sterfdatum; de echtelieden zijn ca. 20 jaar getrouwd. Wellicht is het reliëf door Henrich Burchtorff in dat jaar aan de kerk geschonken. Hij was enige tijd pandhouder en gerichtsheer van Harbarnsen.

Het wapen van een ander geslacht Burchtorff uit Beieren beeldt óók twee gekruiste dierenbenen uit van een hert en een paard, wiens voeten een Sint Andreaskruis vormen. Dit is een aanwijzing dat de noordelijke en zuidelijke families Burchtorff verwant zijn (plaatje uit 1829).

De beide wapens van de families zijn ook afgebeeld. Rechtsonder het kenmerkende hert van de Stolbergs en linksonder het Burchtorffwapen. Dit laatste gebeitelde wapen is kenmerkend voor een andere tak van het geslacht Burchtorff, namelijk uit het zuidelijke Beieren. Het wapen beeldt twee zodanig gekruiste dierenbenen uit, respectievelijk van een hert en een paard, dat hun voeten een Sint Andreaskruis vormen. In de archieven is er weinig verband getroffen tussen de noordelijke en zuidelijke families, maar ze zijn klaarblijkelijk wel verwant.

Ook Anna von Stolberg en haar tweede echtgenoot worden getroffen door de pest. Ze overlijden beiden in 1657 in Goslar, enkele weken na elkaar; zij is 71 jaar oud, haar echtgenoot 54. Dat de pest in haar verwoestende werking rangen en standen negeert, en dus ook deze familie van hoog aanzien treft bewijst des te meer het spreekwoord

Jong of oud, arm of rijk, voor de pest is iedereen gelijk.

Anna en haar echtgenoot zijn late slachtoffers van de pest. De ziekte slaat voor het laatst toe in West-Europa omstreeks 1665 en verdwijnt als bij klokslag, vooralsnog een raadsel.

De echtelieden Burchtorff-von Stolberg worden begraven onder de grote kroon in de Stiftskerk te Goslar, die ca. 1820 werd afgebroken. Op Anna's grafzerk bevond zich het door haar en haar broers en zusters gevoerde gewijzigde Stolberg-wapen: doorsneden, I een uitkomend (in plaats van een stappend) hert, II één forel (in plaats van twee); helmteken: pauwestaart (kleuren niet vermeld)..

Heinrich der Amtmann

Henrich Burchtorff, studeerde te Hildesheim en Giessen (1616) en was assistent van zijn vader in het Amt Lamspringe. Zijn loopbaan:

  • Amtmann te Winzenburg (1626— 1631)
  • Inspektor van het Amt Lutter am Barenberge (1644)
  • Keurvorstelijk Keuls Oberamtmann in het stift Hildesheim (1649)
  • Brunswijk-Luneburgs Oberinspektor van het Salzwerk Liebenhall
  • Kanunnik en senior van het stift St. Simonis et Judae te Goslar
  • Erf- en gerichtsheer van de goederen Kleps (bij Maagdenburg) en Hönze
  • Pandhouder en gerichtsheer van Harbarnsen

Heinrich Albrecht Burchtorff (1631)

Portret van Anthon Ulrich Burchtorff (1672), derde kind van Heinrich Albrecht Burchtorff. Hij is Oberamptman in Gandersheim. Zijn tak wordt geadeld in Wenen (1730) en in Beieren (1818).Bron: Herzog August Bibliothek in Wolfenbüttel.

Heinrich Albrecht Burchtorff, zoon van Henrich Burchtorff en Anna von Stolberg (1586), is geboren in 1631in Winzenburg. In 1653 huwt hij zijn eerste vrouw Anna Margaretha Hagen. Anna Margaretha is geboren in 1636 in Halberstadt, dochter van Heinrich Richard Hagen en Gertrud Grunefeld. Kinderen:

  1. Anna Sophia Burchtorff (1654, Northeim, Niedersachsen). Ze huwt Johann Werner Berckelman.
  2. Catharina Elisabeth Burchtorff (1659)
  3. Anthon Ulrich Burchtorff (1672 - 1736), Oberamtmann en drost van Gandersheim, huwt in 1696 Juliana Brandes (1678) . Hij is begraven in het familiegraf in Hachenhausen dat hij zelf liet bouwen.
  4. Maria Helena Burchtorff (1667, Goslar - 1740)

Nadat Anna Margareth overlijdt, 54 jaar oud (1690, Goslar), hertrouwt Heinrich in 1691 met Anna Margrete von Uslar. Heinrich Albrecht Burchtorff overlijdt in 1697 in Goslar op een leeftijd van 66 jaren,

Heinrich Albrecht Burchtorff studeerde te Bockeln (1642), Leipzig (1645), Helmstedt (1647), Leiden en Utrecht (1649), Zijn carriere verloopt als volgt:

  • Amtmann te Imbshausen (Hannover) (1653)
  • Inspektor van het Amt Brunstein (1660—1667)
  • Na pacht in 1667 inspektor van de ambten Vogtsberg en Lutter am Barenberge; Amtmann aldaar (1672)
  • Hoogvorstelijk Brunswijk- Luneburgs Hof-, Kammer- en Klosterrat te Wolfenbüttel, kanunnik
  • Sedert 1667 deken van het (evangelisch-lutherse) keizerlijke vrije exempt-stift St. Simonis et Judae te Goslar
  • Erf- en gerichtsheer van het goed Hönze
  • Pandhouder en gerichtsheer van het goed Harbarnsen.

Catharina Elisabeth Burchtorff (1659)

Catharina Elisabeth Burchtorff, dochter van Heinrich Albrecht Burchtorff (1631) is geboren in 1659. Zij huwt de bijna 20 jaar jongere Leonard von Döhren, geboren tussen 1640 en 1641. De familienaam Döhren komt ook voor als Doren of Dorne. Kinderen van Catharina en Leonard:

Leonard von Döhrens carrière:

  • Amtmann te Lemförde (1683 - 1684)
  • Kriegskommissar bij de Hannoverse prins Maximiliaan in de oorlog tegen de Turken (1685 - 1887)
  • Oberkommissar te Osnabrück
  • Keurvorstelijk Oberamtmann te Diepholz (1694—1702)

Catharina Burchtorff overlijdt in 1728 in Diepholz op een leeftijd van 68 jaren, haar man 24 jaar eerder in 1702 in Northeim

Georg Friedrich von Döhren (1684)

Georg Friedrich von Döhren, zoon van Catharina Elisabeth Burchtorff (1659), is geboren in 1684 in Wunstorf en gedoopt in Lemförde. Hij huwt Rosine Elisabeth Dorothea Menten in 1713 in Goslar, in het huis van de bruid, ingeschreven in Marktkirche. Rosine Elisabeth Dorothea is van 1694 en uit Walkenried. Zij is de dochter van Cristoph Menten en Dorothea Hedwig Berckelmann. De volgende kinderen zijn bekend, geboren in Zwischenahn:

  1. Johan Anthon von Döhren (1714)
  2. Ludwig Christoph von Döhren (1715)
  3. Elisabeth Dorothee Friederick von Döhren (1716 - 1737, Isenhagen)
  4. Raban Werner Friedrich von Döhren (1721)

Volgens onbevestigde overlevering overlijdt Rosine Elisabeth Dorothea Menten in Celle ca. 1730 al ze 35 jaar oud is. Haar man overlijdt 10 jaar later in 1740 in Isenhagen op een leeftijd van 55 jaren; Hij is begraven in de Kloosterkerk aldaar. De historicus Wimersma Greidanus fourneert meer gegevens over het echtpaar von Döhren - Menten in De Nederlandsche Leeuw vol. 98 (1981):

Georg Friedrich van Döhren is communicant van de evangelisch-lutherse kerk te Diepholz in 1703, als „Diepholtensis" student te Helmstedt 27 febr. 1705, keurvorstelijk Brunswijk- Luneburgs Ambtsvoigt in het graafschap Oldenburg en Delmenhorst te Zwischenahn (vermeld 1713-— 1725), koninklijk Grootbrittannisch-Hannovers en keurvorstelijk Brunswijk-Luneburgs Amtmann (praefectus) te Isenhagen (vermeld 1729—1740),
Zijn doopakte is niet bekend doordat de kerkboeken van Lemförde verloren gingen. De geboortedatum blijkt uit de tekst van zijn grafzerk in de kerk van het klooster Isenhagen (bij Hankensbüttel ten noorden van Braunschweig). De zerk is thans voor het grootste gedeelte door kerkbanken bedekt, maar de volledige tekst is ter plaatse bekend. Volgens deze gegevens moet het wapen Von Döhren op de zerk afgebeeld zijn. In de nabijheid ligt de wel volledig zichtbare grafsteen van Georg Friedrich's dochter Elisabeth Dorotheen Friedericken von Döhren die te Zwischenahn op 2 sept. 1716 gedoopt was en te Isenhagen overleed op 16 juli 1737. Deze zerk vertoont eveneens het wapen Von Döhren: doorsneden met een versmalde dwarsbalk, I (in blauw) een gaande leeuw, I I (in rood) een anker; helmteken: een uitkomende leeuw (schildkleuren volgens Heinrich von Döhren, Die verschiedenen Geschlechter von Döhren, getypte particuliere uitgave, Bamberg 1944).

Raban Werner Friedrich von Döhren (1721)

Twee raven in IJsland. Raban Werner Friedrich von Döhren dankt zijn voornaam aan deze vogel, die als Hraban een gewaardeerde vogel is in de Germaanse mythologie.

Raban Werner Friedrich von Döhren, zoon van Georg Friedrich von Döhren (1684) is geboren in 1721 en gedoopt in Zwischenahn, Duitsland. Hij is vermoedelijk voor zijn trouwen naar Oldenzaal verhuisd. Hij huwt Barbara Johanna Ruhlein ergens tussen 1750 en 1754. Barbara is geboren in 1727, dochter van Hendrik Wolfgang Ruhlein, ontvanger der convoyen en licenten te Oldenzaal, en Elsabe Klopenborg (Kloppenburg). Er is maar één kind bekend:

Het vermoeden is dat moeder Barbara Johanna Ruhlein tijdens of kort na de geboorte streft. Ze is dan 26 jaar of ouder.

Bij de doop van Raban Werner Friedrich von Döhren is Heinrich Werner Berckelman getuige, zoon van zijn oudtante Anna Sophia Burchtorff en haar echtgenoot Johann Werner Berckelman. Raban von Döhren overlijdt in 1765 in Osterode op een leeftijd van 43 jaren. Hij is begraven in de St. Johannis Gruft (Todtenkirche, St. Aegidien).

De weinig voorkomende naam Raban is afgeleid van 'Hraban' dat raaf betekent in Oud-Germaans. In de Germaanse mythologie heeft de god Odin of Wodan twee raven op zijn schouder; de ene is Hugin (= denker) en de ander Munin (= gedachtenis): zij komen alles wat ze gezien hebben vertellen. In Fries leeft de raaf voort in de namen Roan en Ronne.

Raban von Döhren is militair. Zijn loopbaan in het kort:

  • 1757: seconde lieutenant Hannover Jagercorps te Ratzeburg
  • 1760: premier luitenant
  • 1761: capitan in het garnizoensregiment Von Schultz (tot 1763)
  • 1764: Hauptmann te Osterode.
Persoonlijke instellingen
Naamruimten
Varianten
Handelingen
Navigatie
Hulpmiddelen