Haan de, Max - loopbaan

Uit FamilieWiki
Ga naar: navigatie, zoeken
Zie gerelateerde pagina's in Categorie Max de Haan


Prins Claus (rechts) brengt een bezoek aan de stand van het bedrijf Jansen de Wit bij een textielbeurs, en wordt ontvangen door Max de Haan (links). Eind jaren '70 van de vorige eeuw. Foto: privé-archief T. de Haan, Delft.

Inhoud

Overzicht van zijn loopbaan

Drs. Marcus Jacobus Caspar Maria (Max) de Haan is voornamelijk werkzaam geweest in de textielindustrie als bedrijfseconoom en directeur. Hij is ook internationaal en maatschappelijk actief. Hieronder een overzicht van zijn carrière.

Velazquez

Na afronding van zijn doctoraal bedrijfseconomie in Tilburg (1950) is Max de Haan 9 maanden directie-assistent bij de Velasquez sigarenfabriek in Meerveldhoven.

Hatema

In 1950 treedt Max de Haan als bedrijfseconoom in dienst bij het textielbedrijf Hatéma in Helmond. Hij is rond die tijd ook curator van het Carolus-college en bestuurder van de Helmondse Spaarbank.

Suwide

advertentie voor Suwide Española in de Spaanse krant ABC (1969)

in 1963 wordt Max de Haan voor Hatéma uitgezonden naar Madrid om een fabriek op te zetten voor de productie van Suwide, een destijds nieuw en innovatief behang op plasticbasis. Het gaat langer mee dan papieren behang en het onderhoud is goedkoper.

De fabriek in Alcala de Henares, 30 km oostelijk van Madrid, gaat goed lopen wanneer grote klanten zoals ziekenhuizen, banken en hotelketens het product gaan aankopen. Tot januari 1970 is Max de Haan algemeen directeur van Suwide Española. Vanaf 1970 heet het bedrijf Interplast Española S.A.

Gamma Holding

Bij terugkomst in Nederland wordt Max de Haan in 1971 groepsdirecteur van de dochters van Gamma Holding, waarin Hatéma in is opgegaan. De bedrijven zitten in Europa, voornamelijk Frankrijk. In 1975 is Max de Haan 25 jaar werkzaam bij Gamma Holding, hetgeen gevierd wordt op 17 oktober 1975. Hij ontvangt de obligate gouden horloge. Rond die tijd is hij ook lid van het ouderbestuur van het St. Joriscollege te Eindhoven, waar een aantal kinderen op hebben gezeten.

Jansen de Wit

Vanaf 1977 is Max de Haan vijf jaar algemeen directeur van de kousenfabriek Jansen de Wit. Hij saneert het bedrijf en breidt de internationale activiteiten uit. Bij zijn afscheid laat hij een bedrijf achter met een positieve balans. Onder zijn opvolger gaat het bedrijf echter failliet. In 1985 verschijnt een artikel over de ondergang van Jansen de Wit in het tijdschrift Mens en Bedrijf. Het artikel is integraal overgenomen op de pagina Jansen de Wit deconfiture.

Pensioen en Compostela

Max de Haan wordt Officier in de Orde van Oranje-Nassau. Links zijn vrouw Gien Swertz. (1982). Foto: privé-archief T. de Haan, Delft.

Als Max de Haan 62 jaar is (1982) gaat hij met vervroegd pensioen. In datzelfde jaar ontvangt hij een onderscheiding en wordt benoemd tot officier in de orde van Oranje Nassau en krijgt het lintje op de verjaardag van zijn moeder; 1 april 1982. Zijn tweelingbroer Cas de Haan is eerder benoemd tot Ridder van deze orde. In hetzelfde jaar verwezenlijkt hij zijn grote wens om een pelgrimstocht te lopen van Frankrijk naar Santiago de Compostela.

Commissariaten

In 1983 legt Max de Haan zijn functies neer als bestuurslid van Nederlandse en Europese koepels van textielfabrikanten Fenetextiel (Nederlands), Mailleurop en Comitextil (beiden Europees). Van de Europese clubs is hij enige jaren voorzitter.

Hij bekleedt vanaf 1982 een aantal commissariaten, o.a. bij Innofa in Tilburg (1982 - 1992) waarvoor hij in Sri Lanka actief is, Fantasia (tot 1986), Parley in Groningen, Muller in Nijmegen, en (Fam Peep Couperus dir 1984 CHECK). In 1983 wordt hij 'liquiditeitscommissaris' bij Hofnar in Valkenswaard om de afhandeling van het faillissement te begeleiden. Hij werkt aan een akkoord met de crediteuren dat in 1985 bereikt wordt.

Maatschappelijk

Bij de onthulling van het standbeeld van Jan van Hooff op de Markt in Eindhoven in 1992. Vlnr: Max de Haan, dr F.B.A.M. Verhagen, commissaris van de koningin mr F.J.M. Houben, minister H. Maij-Weggen en burgemeester van Eindhoven dr R.W. Welschen (foto Peter Cox, Eindhoven).

Na zijn pensionering heeft Max meer tijd voor activiteiten in het maatschappelijk veld. In 1989 maakt hij zich sterk voor een standbeeld van de Eindhovense held Jan van Hooff (1755-1816), patriottistisch politicus en minister van justitie die veel heeft gedaan voor de erkenning en gelijkstelling van Noord Brabant.

Initiatiefnemer Frans Verhagen en Max richten de Stichting Jan van Hooff op, waarvan Max vicevoorzitter wordt. Na fondsenwerving, een prijsvraag en de opdracht aan winnaar, de beeldhouwer Auke Hettema volgt onthulling van het standbeeld op 19 december 1992. Het standbeeld staat aan de Westzijde van de Markt in Eindhoven, 50 meter vanuit de Nieuwstraat. Alleen van Frits Philips -

Max wordt in CHECK lid en later voorzitter van de "Orde van de Prince", de Vlaams-Nederlandse culturele vereniging. In de jaren '90 is hij Voorzitter van de Vereniging Amateur Beeldende Kunst te Eindhoven. Zijn laatste functie op zijn 78e is bestuurslid van Eeckenrhode, een vereniging van bewoners van een serviceflat met ca. 90 appartementen voor senioren in Waalre.

Kousenfabriek Jansen de Wit

De kousen- en sokkenfabriek Jansen de Wit in Schijndel is een familiebedrijf met het predikaat Koninklijk dat een grote bloei doormaakt na de oorlog met de opkomst van de nylon kous. De merken BX, Veronica, Jovanda, Setter Set en MAHAMA, zijn gemeengoed voor een hele generatie tot de jaren '70 van de vorige eeuw. In de hoogtijdagen werken er meer dan 3000 mensen in verschillende vestigingen en toeleverende ateliers.

advertentie in betere tijden voor kousenfabriek Jansen de Wit te Schijndel (vóór 1970)

In de jaren '70 krijgt het bedrijf het moeilijker door de opkomende concurrentie uit Italië, Oost-Europa en Israël, en er speelt een lastige opvolgingskwestie binnen de familie van de grondleggers.

Na eerdere subsidies besluit het kabinet Den Uyl in 1976 geen steun meer te geven aan de noodlijdende kousenfabriek. Dat betekent dat de fabriek moet sluiten. Vurige regionale pleidooien en protestdemonstraties leiden ertoe dat het kabinet inbindt. De overheid stelt als eis voor een tweede injectie van subsidie dat de fabriek grondig saneert en fuseert met andere bedrijven. Het is de laatste poging om het bedrijf van nog zo'n 1700 werknemers er bovenop te helpen.

Max de bedrijvendokter

Onrust over Jansen de Wit in het Brabands Dagblad (1976 en 1977).

In 1976 wordt Max de Haan op verzoek van minister van Economische Zaken Ruud Lubbers door zijn directeur-generaal Molkenboer gepolst om directeur te worden . Dit komt vermoedelijk door zijn faam als ‘bedrijvendokter’. Bij Gamma Holding heeft hij eerder buitenlandse dochterbedrijven onder zijn hoede gesaneerd. Bij zijn aantreden haalt hij de bezem door het oude familiebedrijf. Hij schaft zaken af als 'de directiechauffeur', hoewel die wel in dienst blijft en ander werk mag doen. Hij begint op 1 juli 1977.

Max de Haan onderscheidt Mathieu Jansen vanwege zijn veertigjarig bedrijfsjubileum bij Jansen de Wit. Foto/afbeelding: leovanschijndel.nl.

Na een turbulent eerste jaar weet Max de Haan stabiliteit terug te krijgen in het bedrijf. Hij breidt het productiebedrijf in Tunesië uit, dat zodanig rendeert dat het de hoge kosten in Nederland compenseert. Het is het begin van de trend om productie uit te besteden naar lagelonenlanden. De voornamelijk vrouwen in het Tunesische bedrijf krijgen beter betaald dan vergelijkbare produktiemedewerkers in Tunesië.

Max de Haan is vijf jaar algemeen directeur van Jansen de Wit tot hij in 1982 afscheid neemt en met pensioen gaat. Bij zijn afscheid laat hij een bedrijf achter met een positieve balans. Zijn opvolger Willemse heeft geen industriële ervaring en huurt dure managementbureaus in. Door de onrust verlaat een deel van het hoge kader het bedrijf. Willemse wordt uiteindelijk op non-actief gesteld maar vecht dit juridisch aan. Het bedrijf gaat failliet in 1985, en de indrukwekkende betonnen fabrieksgebouwen worden later gesloopt.

In 1985 verschijnt een artikel over de ondergang van Jansen de Wit in het tijdschrift Mens en Bedrijf. Het artikel is integraal overgenomen op de pagina Jansen de Wit deconfiture.

Internationaal actief

Bij een van de zakentripjes naar Sri Lanka in de jaren '80 van de vorige eeuw gaan echtgenote Gien, twee kinderen en een vriendin mee. Foto: privé-archief T. de Haan, Delft.

Max de Haan is gedurende zijn loopbaan internationaal actief, bij Hatema, als directeur van Jansen de Wit om afnemers en toeleveranciers te zoeken, en binnen koepels van Europese textielfabrikanten. Hij bezoekt Perzië (het huidige Iran) in 1975, Amerika (1976), Bangkok, Hong Kong en Korea (1978), en Manilla.

In Bombay komt hij vaker; ook in 1979 en 1980. In 1981 reist hij naar Singapore, Bangkok, Rome en wederom Bombay. In de jaren '80 van de vorige eeuw moet hij als commissaris van Innofa enkele keren naar Sri Lanka. Enkele anekdotes:

Perzië

Tijdens een trip naar Perzië, het huidige Iran, raakt Max de Haan op de weg terug van Teheran in april 1975 verzeild in de start van de Libanese burgeroorlog.

Na een overnachting in Beiroet moet hij hals over kop met een taxi terug naar het vliegveld. De taxi rijdt zo snel als mogelijk, en Max de Haan maakt zich zo klein mogelijk tussen zijn twee koffers op de achterbank tegen de beschietingen. Hij bereikt ongedeerd het vliegveld.

VS

Wereldkampioen boxen Muhammad Ali signeert in 1976 in Volendam, mogelijk de reden dat Max hem in het vliegtuig tussen Amsterdam en de VS tegenkomt. Foto: Wikipedia.

Op zakenreis naar de VS in 1976 drinkt hij wat met wereldkampioen boxen Muhammad Ali in de upper deck van de Boeing Jumbo 747. De tijden van het barretje en entertainment aan boord zijn nu (2018) al lang voorbij, hoewel Virgin Airlines deze later weer introduceert (2014).

Bombay

In Bombay maakt hij kennis met een fabrikant die een apart procedé heeft ontwikkeld om sokken met gebreide tenen te produceren. De voor die tijd innovatieve sokken hebben de claim gezonder te zijn volgens de idealistische Indiase fabrikant. Max de Haan koopt wat partijen; een leuk nicheproduct voor Nederland.

Max de Haan herinnert zich deze man bij een bezoek aan Bombay. De fragiele fabrikant eet alleen vis en druiven en zit in een mooi gewaad in lotushouding achterin zijn lange Rolls Royce. Als Max de Haan hem vergezelt hoopt hij alleen dat de Rolls niet te hard remt.

Missers

Onverkoopbare beertjes na de boycot van de Olympische Zomerspelen van 1980 in Moskou. Foto/afbeelding: mibepa.info.

Max de Haan kent ook missers in zijn carrière. Als de Zomerspelen van1980 in Moskou worden geboycot door de VS en andere Westerse landen, blijft hij zitten met grote aantallen onverkoopbare knuffelbeertjes; de mascotte 'Misha' van Moskou 1980. Iedereen in de familie krijgt volop beertjes cadeau en ze zijn nog jaren later te vinden, rondslingerend in huis.

Persoonlijke instellingen
Naamruimten
Varianten
Handelingen
Navigatie
Hulpmiddelen